به گزارش ایلنا، تلخی یوروی قبلی در کام استیو کلارک ماند. اسکاتلند از سال 1998 صبر کرده بود تا به یک تورنمنت بزرگ برسد، پاندمی کرونا بازی‌ها را 12 ماه عقب انداخت و شیرینی بازی خوب در تساوی بدون گل مقابل انگلیس با باخت 3 بر یک مقابل کرواسی در گلاسکو و آخر شدن در گروه از بین رفت. از سه بازی تنها یک امتیاز گرفتند و کلارک به تلاش ادامه داد. باخت در پلی‌آف به اوکراین به رویای او برای جبران سریع آن ناکامی و صعود به جام جهانی پایان داد. حالا بیش از یک سال گذشته و اسکاتلند صعود به یورو را جشن گرفته است. جالب اینکه برای سومین بار از صعود به یورو مطمئن شدند در حالی که خودشان بازی نمی‌کردند. باخت خانگی نروژ به اسپانیا باعث شد اسپانیا و اسکاتلند با 15 امتیاز از شش بازی در بالای جدول گروه A قرار بگیرند و نروژ که از هفت بازی 10 امتیاز گرفته شانسی برای رسیدن به آنها نداشته باشد. دو بازی ماه آینده اسپانیا و اسکاتلند برای صدرنشینی است.
اسکاتلند پنج بازی ابتدایی خود در مرحله مقدماتی را برد و با باخت یکشنبه شب نروژ، بازی ماه آینده دو تیم از اهمیت می‌افتد و قرار نیست با استرس مقابل تیم ارلینگ هالند قرار بگیرند.
اما انگیزه‌های کلارک اینجا تمام نمی‌شود. او نه تنها به دنبال اول شدن در گروه است، بلکه می‌خواهد توانایی‌های تیمش را در تورنمنت آلمان ثابت کند. اسکاتلند می‌خواهد ثابت کند دو سال قبل درباره خودش عادلانه رفتار نکرده و این یک اتفاق تاریخی است؛ هرگز اسکاتلند از مرحله گروهی جام جهانی یا یورو بالا نرفته و گسترش جام ملت‌های اروپا حتماً به این تیم توانمند کمک می‌کند.
کار کلارک در پیشرفت آبی‌پوشان غیرقابل انکار است. او الهام‌بخش یک ملت فوتبالی بوده که علاقه‌اش را در بازی‌های خانگی اسکاتلند نشان می‌دهد. این تیم دل و عقل هوادارانش را ربوده ضمن اینکه ویژگی‌های اسکاتلندی مشخصی دارد: سختکوشی و فروتنی. اگر خودت را کوچک نکنی در تیم جایی نداری. آنها باانگیزه به آلمان می‌روند اما مغرور نمی‌شوند.
هسته مرکزی تیم با هم پیشرفت کرده‌اند، اندی رابرتسون، کایران تیرنی، کالوم مک‌گرگور، جان مک‌گین و اسکات مک‌تامینای که حالا بازیکنان باتجربه‌ای در عرصه ملی محسوب می‌شوند. تیم اسکاتلند بر خلاف خیلی از تیم‌های قبلی این کشور، راه‌های موفقیت را می‌داند، انگیزه بالایی هم دارد نه تنها به خاطر ناکامی یوروی قبلی بلکه برای جبران ناکامی‌هایش در آن تورنمنت. اسکاتلند با کلارک به جایی رسیده که باور دارد در میان بهترین‌ها است و برای حضور در مسابقات مهم قاره‌ای و جهانی نباید چند دهه انتظار بکشد. برد خردادماه مقابل نروژ به خاطر نگرش بازیکنان کلارک بود بعد از آنکه توانسته بودند با دو گل اسپانیا را در همپدن پارک شکست دهند. درست است که در سویل تنها باخت مرحله مقدماتی را تجربه کردند اما برابر یک حریف بزرگ دست و پا بسته نبودند. اگر گل مک‌تامینای را به شکل بحث برانگیزی رد نمی‌کردند، شاید به امتیاز لازم برای صعود در همان بازی پنجشنبه می‌رسیدند.
در بازی ماه گذشته در لارناکا هم در نیم ساعت اول سه گل به قبرس زدند اما لحظه‌ای عقب ننشستند و تا آخر با تمام توان بازی کردند تا گل نخورند؛ تیم‌های قبلی اسکاتلند زیر فشار تسلیم می‌شدند.
کلارک طوری کار می‌کند که بازی دوستانه امشب با فرانسه در لیل هم اهمیت زیادی دارد. اسکاتلند بازی با فرانسه و دیدار ماه گذشته با انگلیس را به خاطر لیگ ملت‌های اروپا انتخاب کرده و با این بازی‌های طراز اول عیارش بالا می‌رود.
کلارک باید برای آخرین دستاوردش جشن بگیرد، اتفاقات یوروی قبلی نقش مهمی داشت و این تیم دوباره که در میان بهترین‌های قاره قرار بگیرد، انگیزه مضاعفی خواهد داشت.