10 خرداد 1403 ساعت 22:30
آلبرت انیشتین شخصیتی فراتر از یک دانشمند علمی بود. در ادامه با چند فکت جالب از این فیزیکدان بی نظیر آشنا می‌شوید که احتمالا تا به حال نمی‌دانستید.
آلبرت انیشتین بدون شک برجسته‌ترین دانشمند قرن بیستم بود. اغلب افراد او را به خاطر معادله مشهور هم ارزی جرم – انرژی می‌شناسند؛ اما زندگی شخصی و حرفه‌ای او بیش از این‌ها بود. برای مثال، این فیزیکدان برجسته به خاطر یک اثر متفاوت دیگر برنده جایزه نوبل شده بود. او روزگاران متفاوتی را از سر گذراند. عمر پربارش از کارمندی در دفتر ثبت اختراعات تا دریافت پیشنهاد ریاست جمهوری یک کشور کوچک، شامل حقایق جالبی می‌شد. در ادامه با گجت نیوز همراه و با 15 مورد از جذاب‌ترین فکت‌ها درباره این شخصیت مشهور آشنا شوید.
انیشتین مفهوم «محدودیت سرعت» در جهان را دریافت
نظریه نسبیت او یکی از برترین نظریه‌های عصر گذشته شناخته می‌شود. این تئوری رابطه میان جرم، زمان و فضا را توضیح می‌دهد. وقتی شی در حرکت به سرعت نور نزدیک شود، جرم و انرژی آن به بی نهایت میل می‌کنند. بدین ترتیب ممکن نیست یک شی با سرعت بالاتر از سرعت نور حرکت کند. قبلا فرضیه سفر با سرعت بالاتر از نور را بررسی کرده بودیم.
او ادعا کرد زمان و فضا در هم تنیده هستند
هرمان مینکوفسکی، ریاضیدان آلمانی، اولین کسی بود که مفهوم فضا – زمان را مطرح کرد. از طرفی انیشتین با طرح نظریه نسبیت مدعی شد که فضا و زمان به طور نسبی با هم کش می‌آیند یا کوتاه می‌شوند تا سرعت نور را برای بیننده پایدار نگه دارند. با توجه به نظریه آلبرت انیشتین وقتی در فضا حرکت می‌کنیم، زمان کمی کندتر می‌گذرد. در سرعت بسیار بالا مانند سرعت نور، زمان متوقف می‌شود.
برای قانون اثر فوتوالکتریک جایزه نوبل برد
انیشتین با قانون اثر فوتوالکتریک در قالب یک پدیده الکترو کوانتومی بیان کرد که ماده فلزی پس از برخورد پرتو نور و جذب انرژی آن، الکترون آزاد می‌کند. اثر فوتوالکتریک را نمی‌توان با فیزیک کلاسیک توجیه کرد چون در بطن آن، نور به عنوان موج در نظر گرفته می‌شود. انیشتین در این باره تصحیح کرد که باید به نور به عنوان ذره و موج نگاه کنیم. او همچنین گفت فرکانس موج می‌تواند میزان انرژی ذرات را اندازه گیری کند.
او دانش آموز محبوب معلم نبود
آلبرت انیشتین اصلا شاگرد ممتازی نبود. او به قدری کند در روند تحصیلاتش حرکت می‌کرد که یکی از معلم‌های مدرسه لوییپولد مونیخ یک بار به آلبرت جوان گفت در آینده هیچ چیز نخواهد شد!
اولین مقاله خود را در 16 سالگی به چاپ رساند
اولین مقاله رسمی انیشتین «بررسی وضعیت ماده اتر در میدان مغناطیسی» نام داشت. او در این مقاله چگونگی تاثیر میدان مغناطیسی بر ماده «اتر» را مورد بررسی قرار داده بود. اتر در آن زمان نوعی ماده نظری شناخته می‌شد که دانشمندان باور داشتند امکان ترا رسانی امواج الکترومغناطیسی دارد.
هیچ کارفرمایی تمایل به استخدام آلبرت انیشتین نداشت
طبق گزارش موسسه آمریکایی فیزیک، انیشتین پس از فارغ التحصیلی در دفتر ارزیابی درخواست‌های ثبت اختراع متعلق به دولت سوئیس مشغول به کار شد. او در توضیح درباره شغلش گفته بود که انرژی و زمان کافی برای تمرکز بر حل مسائل فیزیک پیرامون را در اختیارش گذاشته. انیشتین آن‌قدر به حل مسائل و پیچیدگی‌های فیزیکی علاقه داشت که آن را تنها راه رستگاری می‌دانست.
آلبرت انیشتین و چارلی چاپلین دوست بودند
چاپلین برای اولین اکران فیلمش به نام «روشنایی‌های شهر» در سال 1931 میلادی از آلبرت انیشتین و همسرش السا هم دعوت به عمل آورد. در همان مراسم بود که چارلی چاپلین به دوستش گفت:
مردم من را تشویق می‌کنند چون همه می‌توانند درکم کنند. آن‌ها تو را تشویق می‌کنند چون هیچ‌کس نمی‌تواند درکت کند.
آلبرت انیشتین خداباور بود
او به وجود خدا ایمان داشت؛ اما به خدای شخصی که دعاهایمان را اجابت می‌کند اعتقاد نداشت. او می‌گفت خدا از طریق هارمونی ویژه که در سر تا سر جهان جاری است خودش را به انسان نشان می‌دهد. یک نقل قول معروف از انیشتین وجود دارد که می‌گوید «خدا تاس نمی‌ریزد». منظورش از این عبارت، هماهنگی از پیش تعیین شده و به دور از تصادفی بودن همه چیز در جهان بود.
عضو انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان بود
او میان زندگی دشوار رنگین پوستان آمریکایی و تجربه خودش به عنوان یک یهودی در میان نازی‌های آلمان شباهت‌های زیادی می‌دید. انیشتین در مراسم آغاز سال تحصیلی 1946 میلادی دانشگاه لینکلن در این باره سخنرانی کرد. او ضمن نکوهش تبعیض نژادی در آمریکا، این رفتار را بیماری سفید پوستان اعلام کرد.
پلیس فدرال پرونده 1400 صفحه‌ای از آلبرت انیشتین در دست داشت
به گزارش National Geographic، پلیس فدرال به خاطر تمایل سیاسی چپ گرایانه انیشتین تصور می‌کرد که او ممکن است افراطی باشد. این تلقی از شخصیت و سوگیری دانشمند معروف مخصوصا در دوران مک کارتی پررنگ‌تر دیده می‌شد. در همان زمان بود که دولت تصمیم گرفت بسیاری از افراد را به جرم اعتقادات چپ گرایانه از حضور در بازار کار بازدارد.
از جوراب پوشیدن متنفر بود
انیشتین به حضور سیاه چاله در فضا اعتقاد نداشت. او می‌گفت چنین پدیده‌ای که بتواند نور را هم ببلعد وجود ندارد. البته این تنها سیاه چاله‌ای نبود که آلبرت انیشتین با آن زاویه داشت! او به قدری از سوراخ‌های ایجاد شده در جوراب و ماهیت کلی آن بدش می‌آمد که اصلا جوراب نمی‌پوشید.
مغز انیشتین دزدیده شد
آلبرت انیشتین در سال 1955 درگذشت. یک پاتولوژیست به نام توماس هاروی پس از اجرای روند کالبدشکافی جسم فیزیکدان، فکر دزدیدن مغز انیشتین به سرش زد. او می‌خواست با بررسی دقیق مغز او به چرایی و چگونگی نبوغ بیش از حدش پی ببرد. هاروی بالاخره توانست با کسب اجازه از فرزند انیشتین، مغز پدر را برای مقاصد تحقیقاتی جدا کند و ببرد. توماس هاروی مغز انیشتین را به بخش‌های مختلف تقسیم کرد تا کار تحقیقاتی را ساده‌تر سازد.
مغز انیشتین چین خوردگی بیشتری داشت
حتما تا به حال مغز گوسفند را از نزدیک دیده‌اید. شکل کلی مغز انسان هم شبیه به مغز گاو و گوسفند است و چین خوردگی‌های زیادی دارد. همین چین خوردگی‌ها باعث می‌شود فضا نسبت به مغز صاف بیشتر شود. به عبارتی مغز چین خورده بزرگ‌تر از مغز صاف است. در بررسی‌های پیشرفته مشخص شد که مغز انیشتین در مقایسه با سایر انسان‌ها چین خوردگی اضافه داشت. این چین خوردگی در بخش خاکستری مغز او بود که اساسا به تفکر آگاهانه مربوط می‌شود. بخش خاکستری در لوب قدامی مغز همان قسمتی‌ست که مسئولیت تفکر انتزاعی و برنامه ریزی را بر عهده دارد.
اختراع یخچال کار خودش بود
دستگاهی که او در کنار همکارش لئو زیلارد توسعه داد، به خنک کننده یا موتور نیاز نداشت. این وسیله از بوتان در حال جوش استفاده می‌کرد تا انرژی را از اتاقک بمکد و دمای درونی را کاهش دهد.
تولدش را روز عدد پی نامگذاری کردند
تاریخ 14 مارس از نظر نوشتاری توالی اعداد 3.14 را نشان می‌دهد. هرچند این تنها دلیل برای نامگذاری روز عدد پی نیست. به شکل جالب توجهی آلبرت انیشتین هم در تاریخ 14 مارس 1879 به دنیا آمده بود. به همین خاطر تاریخ مذکور را به منظور بزرگداشت این فیزیکدان برجسته روز عدد پی “Pi” نامگذاری کرده‌اند.
source