نقد و بررسی فیلم فاخته (Cuckoo 2024) ؛ تلاقی وحشت و واقعیت

نقد و بررسی منتقدان

در وبسایت جمع‌آوری نقد راتن تومیتوز، در بخش تحلیل فیلم فاخته ، 77% از 171 نقد منتشر شده مثبت بودند و این اثر با میانگین امتیاز 6.6 از 10، نمره معمولی را کسب کرد. جمع‌بندی کلی راتن تومیتوز برای بررسی فیلم Cuckoo می‌گوید:

فیلم فاخته با کارگردانی خلاقانه «تیلمن سینگر» و شخصیت‌پردازی جذاب بازیگران اصلی، «هانتر شفر» و «دن استیونز»، یک فیلم ترسناک دیوانه‌وار است که در عین جنون، سرگرم‌کننده باقی می‌ماند.

وب‌سایت متاکریتیک نیز که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، بر اساس 38 نقد، به فیلم امتیاز 62 از 100 داده است که نشان‌دهنده نقدهای عموماً مطلوب محسوب می‌شود. مخاطبان نظرسنجی شده توسط سینمااسکور به فیلم نمره متوسط «C+» از مقیاس A+ تا F و نظرسنجی‌شده‌های پست‌‌ترک به آن 68% امتیاز مثبت داده‌اند.

«بی. جی. کولانژلو» در نقد فیلم Cuckoo از اسلش‌فیلم نوشت:

عملکرد قوی، جسور و کاملاً فوق‌العادهٔ «شفر»، لنگر این طوفان آشفته است. … او تمام صحنه را در اختیار دارد.

«دیوید رونی» از هالیوود ریپورتر در تحلیل فیلم Cuckoo ، نقد خود را با این جمله به پایان رساند:

فاخته ممکن است به اندازه کافی عجیب و غریب باشد که توجه برخی طرفداران خاص را جلب کند.

«دیتر اوسوالد»، منتقد آلمانی نوشت:

«تیلمن سینگر» با لذت آشکار و بی‌تفاوتی ظریف، قرقره فانتزی خود را از توالی‌های وحشتناک بیرون می‌ریزد.

تحلیل روایی فیلم فاخته

وحشت باروری، در حال حاضر به یکی از موضوعات داغ سینما تبدیل شده است. این ژانر با آثار تازه‌ای همچون معصوم (Immaculate) و اولین طالع نحس (The First Omen) که داستان‌هایی درباره زایمان ناخواسته یا ناآگاهانه موجودات ماورایی را روایت می‌کنند، به سرعت در حال بازگشت است؛ اما این موضوع به معنی آن نیست که این داستان‌ها به‌قدری رایج شده‌اند که دیگر قدرت خود را از دست داده‌اند.

فیلم فاخته دومین اثر کارگردان آلمانی، «تیلمان سینگر» است که به‌خوبی به این ویژگی‌های زیرژانر پرداخته و آن‌ها را به صورت کنایه‌آمیز بررسی می‌کند و در نتیجه‌ای جذاب و ماندگار به نمایش می‌گذارد. این فیلم هم به طرز عجیبی مضحک و هم به طرز هیجان‌انگیز است؛ تعادلی که کارگردان تنها گاهی اوقات بیش از حد به یک سمت می‌کشد، این اثر را متمایز می‌کند.

برجسته کردن جنبه‌های مربوط به باروری در پرنده فاخته، احتمالاً برای کسانی که با عادات زاد و ولد این جانور آشنا هستند، چیزی را لو نخواهد داد. این پرندگان به‌طور معمول تخم‌های خود را در لانه‌های گونه‌های دیگر می‌گذارند و به این ترتیب، والدین نادان را مجبور می‌کنند که فرزندان آن‌ها را بزرگ کنند. اتفاقی که اغلب برای هم‌لانه‌ای‌ها و والدین پذیرنده فاجعه‌بار است.

این فیلم دقیقاً از همین موضوع، برای روند داستان خود استفاده می‌کند. داستان فیلم فاخته در اعماق آلپ‌های آلمان، جایی که «گرچن» (با بازی هانتر شفر) به همراه پدرش (مارتون چوکاس)، همسر دوم (جسیکا هنوییک) و دختر ناشنوایش (میلا لیو) به زندگی می‌پردازد، روایت می‌شود. گرچن پس از مرگ مادرش، مجبور می‌شود تا با همراه خوانواده دومش، به مسافرت برود و خیلی زود متوجه می‌شود که پدرش و مادر ناتنی‌اش در حال کمک به «هیر کونیگ» در پروژه تفریحی محلی هستند.

دقیقاً تا پایان فیلم، هیچکدام از ما به خوبی متوجه روند داستانی پیشین و اتفاقات حول‌محور شخصیت اصلی نمی‌شویم و همیشه باید به دنبال حقیقتی باشیم که دائماً در حال فرار است. کارگردان عملاً هیچ سرنخی برای یافتن مفهوم به ما نمی‌دهد و ما فقط می‌دانیم که یک نیروی شیطانی عجیب به دنبال شخصیت اصلی است.

نقد فیلم فاخته

تلاش برای درک چگونگی و چرایی این معمای پیچیده، به نوعی حواس‌پرتی تبدیل می‌شود که فیلم هرگز از آن رهایی نمی‌یابد. کارگردان یا باید اطلاعات بیشتری به دست ما می‌داد، یا باید از آن‌ها می‌کاست. در واقع، ابهام می‌توانست گزینه‌ای بهتر باشد.

«سینگر» فضایی مملو از تنش و ترس را ایجاد می‌کند و کافی بود تا قفط ما را در جادو و جذابیت خود نگه دارد؛ اما در عوض، ما به سرعت از ابهام جدا می‌شدیم و در سکانس بعد فکر می‌کردیم که تقریباً هیچ چیز را نفهمیده‌ایم؛ اما بازی‌های عمیق و متعهد «هانتر شفر» و «دن استیونز» ما را تا حدودی درگیر نگه می‌دارد.

هر دو بازیگر در این فیلم به روش‌های کاملاً متفاوتی عمل می‌کنند و این تضاد از همان ابتدا، همزمان هم طنز و هم تنش را ایجاد می‌کند. «استیونز» که در فیلم‌های متنوعی از جمله مهمان (The Guest) و ابیگیل (Abigail) درخشیده بود، از بازیگری خیره‌کننده‌اش به طرز شیطانی استفاده می‌کند.

در مقابل، «شفر»، ما را به‌طور کاملاً متفاوتی درگیر می‌کند. او پل ارتباطی بین ما و فیلم است. او تنها کسی محسوب می‌شود که می‌فهمد در این محیط ایده‌آل، چه چیزی غلط است و می‌خواهد که جلوی آن را بگیرد؛ کاری که مشابه آن را «فلورنس پیو» در فیلم نیمه تابستان (Midsommar) انجام داده بود.

این تضاد در اجرا و شخصیت‌پردازی، بر جذابیت فیلم می‌افزاید و تماشاگران را با چالش‌هایی عمیق و سوالاتی بی‌پاسخ رها می‌کند. در فیلم فاخته، نیروهای غیرطبیعی به‌نظر می‌رسد «گرچن» را در جای خود نگه‌داشته‌اند. یکی از صحنه‌های شگفت‌انگیز فیلم، جایی است که «گرچن» در شب، پس از یک شیفت ناخوشایند در پذیرش هتل، با دوچرخه به خانه می‌رود.

«سینگر» و تدوینگرانش با تبحر خاصی از زیر نور، چراغ‌های خیابان را آشکار می‌کنند تا ما را به ترس وادارند؛ اما این سکانس دقیقاً اولین و آخرین صحنه ترسناک فیلم محسوب می‌شود. فیلم به‌قدری دچار تعلیق می‌شود که یادش می‌رود با سکانس‌های شوکه‌آور هم می‌تواند ما را بترساند. انتخاب طراحی صدا نیز در ابتدا آزاردهنده است و به تدریج، به‌ویژه زمانی که منبع آن را کشف می‌کنیم، خسته‌کننده می‌شود.

یک عنصر بسیار جذاب و جالب که در طول بارها تکرار شد، توجه به علایق شخصیت اصلی بود (چیزی که خانواده‌اش به آن اهمیت نمی‌دادند). نواختن گیتار بیس توسط «گرچن» در یک سکانس، به ما سرنخی از علایق او به موسیقی و نوازندگی این ساز داد. چیزی که بسیار جالب توجه دنبال شد، حضور تمام موسیقی متن‌هایی بود که در آن‌ها ما صدای گیتار بیس را به صورت واضح می‌شنیدیم. انگار که کارگردان می‌خواست با این حرکت به ما بگوید که خودش هم طرفدار «گرچن» است.

جمع‌بندی

فیلم فاخته به عنوان دومین فیلم «تیلمن سینگر»، به ژانر وحشت چیزی کاملاً غیرمنتظره ارائه می‌دهد. این فیلم، «هانتر شفر» را در برابر آخرین شخصیت عجیب و غریب «دن استیونز» می‌گذارد که در یک منطقه گردشگری اروپایی واقع در زمان گذشته، با یک حضور شوم در جنگل روبرو می‌شوند.

«سینگر» در ارائه موضوعات ترسناک و ناخوشایند، هیچ محدودیتی قائل نیست؛ اما به اندازه کافی از لحاظ طنز بهره می‌برد که باعث می‌شود تا مخاطب از تماشای آن لذت ببرد.

در کنار این نقاط قوت، فیلم لحظات ضعیفی دارد که برای علاقمندان به سینمای ترسناک، کاملاً به چشم می‌آید. عدم حضور سکانس شوکه‌کننده ترسناک و پریشانی از اینکه دقیقاً داستان چیست،نمره فیلم را پایین می‌آورد.

نمره وب‌سایت فیگار به این اثر 6.5 از 10 است.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم فاخته چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.