نقد و بررسی قسمت اول و دوم سریال پنگوئن (The Penguin)

نقد قسمت اول سریال پنگوئن

سریال پنگوئن پس از وقایع ویران‌کننده‌ای که در پایان فیلم بتمن با سیلاب‌های ناشی از اقدامات «ریدلر» و پیروانش بر گاتهام حاکم شد، آغاز می‌شود. داستان در عرض چند هفته پس از این حوادث در میان ویرانه‌ها ادامه می‌یابد.

در همان ابتدای سریال، خبرها از خلأ قدرت در صحنه جنایی سازمان‌یافته گاتهام سخن می‌گویند. تمام این خبرها در میان یک لانگ‌شات از شخصیت «پنگوئن»، فرصتی را برای مخاطب به وجود می‌آورد تا پی ببرد این لحظات حساس برای «اوزوالد» بسیار مهم هستند تا به آنچه که به‌نظرش حق اوست، دست یابد.

اکنون که صحنه آماده شده است، مخاطبان می‌گویند که زمان آن فرارسیده که «پنگوئن» دی‌سی واقعی و «پنگوئن» سریال را به تداوم با حوادث بتمن درگیر کنیم؛ اما قسمت اول بیشتر در دراماهای شخصیت‌های مختلف پیش می‌رود. سریال از همان ابتدا سعی دارد تا ما را با یک فضای مافیایی مانند سریال سوپرانوها درگیر کند و در این امر، به صورت بسیار خفیفی موفق می‌شود.

این قسمت به‌گونه‌ای است که انگار محدودیت‌های بودجه‌ای مشخصی بر آن سایه افکنده است. نماهای عریض از گاتهام وقتی با ساختمان‌ها و تابلوهای خیابانی به‌وضوح دیجیتالی ترکیب می‌شوند، تأثیر کمتری نسبت به فیلم بتمن «مت ریوز» دارند. انگار این سریال نمی‌خواهد شهر را به صورت واضح به ما نشان دهد و همین امر در قسمت ابتدایی به شدت دیده می‌شد.

علاوه بر این، نمایش شهر گاتهام در نور روز، نسبت به آنچه در فیلم بتمن دیده بودیم نیز کمکی به جذابیت این اثر نمی‌کند؛ اما آنچه مهم است، استمرار بین فیلم و سریال است که به‌خوبی حفظ می‌شود. خوشبختانه، این استمرار با کارگردانی نوارگونه «کریک زوبل» (که وظیفه ساخت قسمت اول را داشته است) و موسیقی هیجان‌انگیز «میک جیچینو» تقویت می‌شود.

این سریال با ایجاد پیوندی قوی بین دو اثر، تا حدودی یک روایت داستانی مجزا را ادامه می‌دهد و همچنین به‌طور مؤثری به بررسی تغییرات در دنیای گاتهام و ظهور «پنگوئن» به‌عنوان یک شخصیت کلیدی در این دنیای تاریک می‌پردازد؛ اما نمی‌تواند به عنوان یک اسپین‌آف عمل کند.

همچنین، تلاش فیلمسازان برای معرفی شخصیت‌ها و داستان‌ها کار زیادی می‌طلبد. «اوزوالد» «ویکتور آگیلار»، «سوفیا» و برخی دیگر از اعضای خانواده فالکون در این قسمت به تصویر کشیده می‌شوند و به همین دلیل، قسمت اول این سریال ممکن است کمی شلوغ به نظر برسد، اما هرگز خسته‌کننده نمی‌شود.

معرفی کامل تمامی شخصیت‌هایی که در این قسمت بودند، کاری است که فیلمسازان موظف به انجام آن هستند و اگر بخواهند که به تکامل این فرانچایز کمک کنند، باید در قسمت‌های آیندهف نگاهی به دیگر شخصیت‌ها هم داشته باشند تا روح این فرانچایز کامل شود.

در فیلم بتمن، «فارل» تنها چند لحظه روی صفحه نمایش حضور داشت؛ اما اکنون که او به‌طور جدی در این نقش قرار گرفته است، توانسته به‌طور عمیق‌تری به عمق  این شخصیت فرو برود. بازیگری او و «کریستین میلوتی»، یک کلاس بازیگری است و بیننده  در قسمت ابتدایی بیشتر از هر چیز دیگری، نقش‌آفرینی این دو را برای خود به عنوان یک چیز فرا واقعی تصور می‌کند.

نقد قسمت دوم

ورود به قسمت دوم یک سریال پس از یک افتتاحیه هیجان‌انگیز، همیشه برای سازندگان آن اثر ترسناک است. آیا می‌توانند این روند را ادامه دهند؟ آیا وعده‌های جذاب را فراموش خواهند کرد؟ با شروع قسمت دوم سریال پنگوئن که شامل یک فلش‌بک عجیب به دوران زندانی بودن «سوفیا» است را می‌بینیم که مخاطب را گیج و مقداری نگران می‌کند؛ اما آنچه پس از این مقدمه می‌آید، یک سکانس مستحکم است که شاید نتوانسته شتاب دیوانه‌وار قسمت قبلی را حفظ کند، اما همچنان راه‌هایی برای حرکت هیجان‌انگیز به سوی پایان فاجعه‌بار «آزوالد» برای هر دو خانواده فالکون و مارونی پیدا می‌کند.

دلیل این کندی پیش رفتن این قسمت عمدتاً مربوط به ریتم داستان است. در قسمت Inside Man دو صحنه واقعاً هیجان‌انگیز وجود دارد که نسبت به قسمت افتتاحیه کمتر است. هر یک از صحنه‌ها به‌طور ضروری اطلاعات جدیدی درباره «سوفیا فالکون» یا روابط «پنگوئن» با اطرافیانش را ارائه می‌دهند؛ اما ترتیب و نحوه اجرای آن‌ها، هیجان و وزن قسمت اول را ندارند.

این سریال در تنها دو قسمت ابتدایی خود بارها نشان داده که «آروالد» چگونه می‌تواند از هر موقعیتی فرار کند. امیدوارم این ترفند به حد اشباع نرسد؛ زیرا تماشای او در این وضعیت‌های دشوار، بسیار لوس می‌شود.

«کالین فارل» و «کریستین میلیوتی» در این قسمت هم خوش درخشیدند. تماشای خشم در چشمان بزرگ و پر احساس «میلیوتی» در طول این قسمت، ترسناک و هیجان‌انگیز است.

در قسمت Inside Man، شخصیت «ویکتور» زمان زیادی به خود اختصاص نمی‌دهد و بیشتر به تیزرهایی برای آنچه در آینده خواهد آمد پرداخته می‌شود. در طول این قسمت، نگاهی به نگرانی «ویکتور» برای خانواده و دوستانش که همانند او از حمله «ریدلر» آسیب دیده‌اند، می‌اندازیم؛ اما هیچکس واقعاً از او جزئیات نمی‌پرسد.

قسمت دومبار سنگینی از نظر داستانی بر دوش دارد و این همیشه هیجان‌انگیز نیست. آنچه این قسمت به‌خوبی انجام می‌دهد، عمیق‌تر کردن ارتباطات بین شخصیت‌های اصلی و در عین حال وعده شکستن این روابط در آینده است.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد سریال پنگوئن چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.