بهترین فیلم های مگی اسمیت (Maggie Smith) ؛ 11 تا از برترین آثار که حتما باید ببینید

سوئیت کالیفرنیا (California Suite)

• کارگردان: هربرت راس
• بازیگران: مگی اسمیت، آلن آلدا، جین فوندا، والتر ماتائو
• سال انتشار: 1978
• امتیاز: 6.2
• ژانر: کمدی، عاشقانه

«مگی اسمیت» برای نقش خود به عنوان یک بازیگر بریتانیایی که دوران حرفه‌ای‌اش رو به افول است، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. در یک ترکیب جالب از بازی متا (نقشی که به‌طور غیرمنتظره به خود واقعی او شباهت داشت)، او در حال بازدید از لس‌آنجلس برای شرکت در مراسم اسکار است، به امید اینکه نامزدی‌اش باعث احیای حرفه کمرنگ‌شده‌اش شود.

فیلمنامه «نیل سایمون» که اقتباس آزادانه‌ای از موفقیت قبلی او سوئیت پلازا است، ماجراهای کمیک چندین زوج را که در هتل بورلی هیلز اقامت دارند دنبال می‌کند. داستان «اسمیت» که در آن او با اضطراب مراسم اسکار را پیش‌بینی کرده و همزمان با شوهر همجنس‌گرای خود (مایکل کین) در حال مکالمه و شوخی است، به دلیل توانایی خیره‌کننده «اسمیت» در گذر از تندی و طنز زنده به اضطراب دردناک و محبت لطیف در یک گفت‌وگو، مؤثرترین و تاثیرگذارترین بخش فیلم است.

او و «کین» با دیالوگ‌های سریع و بامزه «سایمون» معجزه می‌آفرینند و این دیالوگ‌های اغراق‌شده را با احساسی از واقعیت به نمایش می‌گذارند. صحنه‌های آن‌ها با هم به‌طور دردناکی واقعی و در عین حال در بهترین سنت هالیوودی بسیار سرگرم‌کننده هستند. «اسمیت» در این نقش همزمان شیرین و تند، با اعتماد به نفس و خودکم‌بین و کاملاً انسانی است که باعث شده سوئیت کالیفرنیا در میان بهترین فیلم های مگی اسمیت قرار بگیرد.

آدم‌های خیلی مهم (The V.I.P.s)

• کارگردان: آنتونی اسکویت
• بازیگران: ریچارد برتون، الیزابت تیلور، لوئی ژوردان، مگی اسمیت
• سال انتشار: 1963
• امتیاز: 6.3
• ژانر: درام، کلاسیک

«مگی اسمیت» از اواخر دهه 1950 به بازی در فیلم‌ها پرداخت، اما مانند بسیاری از بازیگران انگلیسی، سینما برای او در درجه دوم اهمیت پس از کارهای تئاتری قرار داشت.

با این حال، در فیلم ستاره‌محور افراد بسیار مهم (داستانی شبیه به هتل بزرگ درباره مسافرانی که در فرودگاه هیترو به دلیل مه گرفتار شده‌اند)، او با وجود اینکه تقریباً ناشناخته بود و در جمع بازیگران بزرگی مانند «ریچارد برتون»، «الیزابت تیلور»، «مارگارت رادرفورد» و «اورسن ولز» قرار داشت، به عنوان یک منشی خجالتی که پنهانی عاشق رئیس خود (راد تیلور) است، به چشم آمد.

این نقش نقطه عطفی در کار او بود و به نقش‌های مهم دیگر منجر شد که در نهایت با فیلم دوران اوج دوشیزه جین برودی (1969) به اوج رسید. آدم‌های خیلی مهم یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت است که از تماشا آن پشیمان نخواهید شد.

سفرهای من و عمه‌ام (Travels with My Aunt)

• کارگردان: جرج کیوکر
• بازیگران: مگی اسمیت، آلک مک‌کاون، خوزه لوئیس لوپس باسـکِس، دیوید سوئیفت
• سال انتشار: 1972
• امتیاز: 6.3
• ژانر: کمدی، ماجراجویی

سومین نامزدی اسکار «مگی اسمیت» و دومین نامزدی او برای بهترین بازیگر زن در فیلمی به کارگردانی «جورج کیوکر» بود که اقتباسی جذاب از داستان «گراهام گرین» است. در این فیلم، او نقش یک پیرزن عجیب و غریب را بازی کرده که خواهرزاده محافظه‌کار خود را (به ادعای خودش) ترغیب می‌کند تا در یک سفر چند کشوری همراه‌اش باشد.

سفری که شامل گروگان‌گیری، قاچاق و دیگر فعالیت‌های خلاف‌کارانه است. این نقش در ابتدا برای «کاترین هپبورن» در نظر گرفته شده بود، اما «MGM» با این انتخاب مخالفت کرد و بر انتخاب بازیگر جوان‌تری مانند «اسمیت» پافشاری داشت.

این نقش با وجود اینکه کاملاً شبیه به نقش‌های «هپبورن» بود، پر زرق و برق، مسلط و رنگارنگ، اما برخی آن را بیش از حد اغراق‌شده دانستند. این فیلم موفقیت مورد انتظار «MGM» را به دست نیاورد و باعث شد «اسمیت» به سمت فیلم‌های گروهی برود. در هر صورت هم اکنون سفرهای من و عمه‌ام به عنوان بهترین فیلم های مگی اسمیت شناخته می‌شود.

راهبه بدلی (Sister Act)

• کارگردان: امیل آردولینو
• بازیگران: ووپی گلدبرگ، مگی اسمیت، کتی ناجیمی، وندی مکه‌نا
• سال انتشار: 1992
• امتیاز: 6.5
• ژانر: کمدی، موزیکال

اگر به دنبال برترین فیلم های مگی اسمیت هستید، Sister Act را تماشا کنید. همه به‌طور طبیعی فیلم راهبه بدلی را به خاطر اجرای نمادین و تعیین‌کننده کارنامه «وپی گلدبرگ» در نقش خواهر «مری کلارنس» به یاد خواهند داشت، اما بدون حضور جدی و در عین حال کاریزماتیک «مگی اسمیت» در نقش مادر مقدس کلیسای سنت کاترین، تصور کارکردن این فیلم بسیار دشوار می‌شود.

حضور سرد و استوار او تحت تأثیر جذابیت «مری کلارنس» نرم می‌شود و به همین ترتیب به مخاطب این امکان را می‌دهد که به داستان و شخصیت‌های آن دل ببندد. اگر پیام این مجموعه محبوب این است که ایمان می‌تواند حتی در غیرمنتظره‌ترین افراد هم وجود داشته باشد، «اسمیت» با نشان دادن اینکه چگونه ایمان می‌تواند تغییر کند، تطبیق یابد و افراد با تفکرات متفاوت را بپذیرد، این مفهوم را به سطح بالاتری می‌برد.

اتلو (Othello)

• کارگردان: استوارت برج
• بازیگران: مگی اسمیت، فرانک فینلی، جویس ردمن، درک جاکوبی
• سال انتشار: 1965
• امتیاز: 7
• ژانر: درام، تاریخی

«مگی اسمیت» نخستین نامزدی اسکار خود را (در نقش بازیگر مکمل زن) برای ایفای نقش «دزدمونا» در مقابل مربی خود «لارنس اولیویه» در نسخه سینمایی بحث‌برانگیز او از نمایشنامه اتلو اثر شکسپیر دریافت کرد.

او، مانند سایر بازیگران، نقش خود را از تئاتر ملی تکرار کرد. این گروه تئاتری که توسط «اولیویه» ایجاد شده بود، به خانه تئاتری او تبدیل شد و «اولیویه اسمیت» جوان (در اوایل دهه 30) را هم‌طراز خود می‌دانست و برخلاف بسیاری از بازیگران، معتقد بود که او توانایی رقابت با او را دارد.

فیلم Othello با شیوه‌ای غیرمعمول منتشر شد و همزمان در صدها سینما در سراسر کشور به‌طور محدود به نمایش درآمد. این تجربه بیشتر به تقویت تعهد «اسمیت» به تئاتر کمک کرد، در حالی که همچنان سطح او را برای فیلم‌های آینده ارتقا داد. به طور کلی، Othello یکی از فیلم های برتر مگی اسمیت است که قطعا برای شما جذاب خواهد بود.

شور تنهایی جودیت هرن (The Lonely Passion of Judith Hearne)

• کارگردان: جک کلیتون
• بازیگران: مگی اسمیت، باب هاسکینز، وندی هیلر، ماری کین
• سال انتشار: 1987
• امتیاز: 7.1
• ژانر: عاشقانه، درام

شاید بزرگ‌ترین توانایی «مگی اسمیت» این بود که هرگز خود را محدود به ژانر یا موقعیت خاصی نمی‌کرد. او در فیلم قتل توسط مرگ در میان مضحک‌ترین موقعیت‌ها، درام پیدا کرد و در پارک گاسفورد از جدیت طنز ساخت.

همچنین در نقش «پروفسور مک‌گونگال» در سری فیلم‌های هری پاتر توانست هم طرفداران قدیمی و هم تازه‌واردها را با عملکردش تحت تأثیر قرار دهد. در فیلم شور تنهایی جودیت هرن که بر اساس رمانی از نویسنده ایرلندی «برایان مور» ساخته شده، «اسمیت» یکی از غم‌انگیزترین اجراهای خود را به نمایش گذاشت و همین باعث شد که به یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت تبدیل شود.

او در نقش یک زن میانسال تنها در دوبلین دهه 1950 به تصویر کشیده می‌شود که با ناامیدی به دنبال عشق است. «اسمیت» موفق می‌شود توجه یک تاجر کاریزماتیک (با بازی باب هاسکینز) را به خود جلب کند، اما به زودی متوجه خواهد شد که علاقه او به این دلیل است که فکر می‌کرد او ثروتمند است و می‌تواند در ایده جدیدش سرمایه‌گذاری کند.

آنچه به عنوان یک فرصت امیدوارکننده برای شروعی جدید آغاز می‌شود، به زودی به تراژدی ختم خواهد شد، زیرا «جودیت»، با بازی «اسمیت»، مجبور می‌شود بفهمد چرا همیشه اشتیاقش سرکوب خواهد شد. این اثر یکی از جذاب ترین فیلم های مگی اسمیت است و برای این نقش یکی از پنج جایزه بفتای خود را به دست آورد.

اتاقی با یک چشم‌انداز (A Room with a View)

• کارگردان: جیمز ایوری
• بازیگران: مگی اسمیت، هلنا بونهام کارتر، دنهلم الیوت، جولیان سندز
• سال انتشار: 1985
• امتیاز: 7.2
• ژانر: عاشقانه، دلهره‌آور

«شارلوت بارتلت» یکی از نقش های فراموش نشدنی مگی اسمیت است؛ یک زن مجرد خشک و مبادی آداب که از احساسات خود می‌ترسد، اما این احساسات همچنان واقعی هستند.

شاید او به همراه جوان خود، «لوسی هانی‌چرچ» (با بازی هلنا بونهام کارتر)، توصیه کند که اتاق دیگری بگیرد چون می‌داند یک مرد جوان به تازگی در آن اتاق خوابیده است و شاید وقتی دوستش «النور لاویش» (با بازی جودی دنچ) از اصطلاح احساسات جسمانی استفاده می‌کند، نفسش بند بیاید.

دقت کنید که چگونه زمانی که «لاویش»، یک نویسنده زن، شروع به گفتن شایعات تند و زننده می‌کند، چشمانش برق می‌زند. یا چقدر با میل همراه است وقتی تصمیم می‌گیرد راز لوسی در مورد بوسیده شدن زیر لاجیا را حفظ کند.

«اسمیت» حتی یک لحظه از اجرای خود را هدر نمی‌دهد، اما نکته شگفت‌انگیز این است که با وجود تمام این بازیگری که به نمایش می‌گذارد، شما را به یاد تمام شارلوت بارتلت‌هایی می‌اندازد که در زندگی‌تان دیده‌اید.

او در اینجا یک شخصیت فوق‌العاده واقعی و زیسته را به ما ارائه می‌دهد؛ جایی که تکنیک و طبیعت‌گرایی به‌طور کامل با هم تلفیق می‌شوند. همچنین این فیلم اولین فرصتی بود که او با «جودی دنچ» که هم‌سال اوست و همتای کاملش به حساب می‌آید، هم‌بازی شود. تمام این موارد باعث شد تا یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت را شاهد باشیم.

گاسفورد پارک (Gosford Park)

• کارگردان: رابرت آلتمن
• بازیگران: مایکل گمبون، استیون فرای، درک جاکوبی، هلن میرن
• سال انتشار: 2001
• امتیاز: 7.2
• ژانر: کمدی، رازآلود

گاسفورد پارک به عنوان یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت که مقدمه‌ای برای سریال تلویزیونی داونتون ابی به نویسندگی «جولین فلوز» است، یک جواهر در اواخر دوران حرفه‌ای کارگردان «رابرت آلتمن» محسوب می‌شود و در آن «مگی اسمیت» در میان گروه بزرگی از بازیگران، اجرای برجسته‌ای ارائه می‌دهد.

او در نقش «کانستنس»، کنتس مسن ترنتهام و عمه صاحب عمارت بزرگ گاسفورد پارک، طنزی خشک و بداخلاق را به درام جاری در فیلم می‌افزاید. حتی یک قتل هم نمی‌تواند مانع لذت بردن این اشراف‌زاده متکبر شود و «اسمیت» تعادل کاملی از رازآلودگی و تکبر را به این ماجرای غم‌انگیز می‌بخشد.

داونتون ابی در ابتدا قرار بود به عنوان نسخه‌ای مشتق از این فیلم باشد، اما «فلوز» تصمیم گرفت دوره زمانی را تغییر دهد. با این حال، او همچنان راهی برای گنجاندن «اسمیت» به عنوان یکی از بازیگران اصلی پیدا کرد؛ یکی از معدود بازیگرانی که از گاسفورد پارک به داونتون ابی منتقل شدند.

ریچارد سوم (Richard III)

• کارگردان: ریچارد لانکرین
• بازیگران: ایان مک‌کلن، آنت بنینگ، دومینیک وست، مگی اسمیت
• سال انتشار: 1995
• امتیاز: 7.3
• ژانر: درام

Richard III بدون شک یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت است. حضور «اسمیت» در نسخه فاشیستی و دهه 30 «ایان مک‌کلن» از ریچارد سوم چندان زیاد نیست؛ این وضعیت همیشه در مورد زنان شکسپیر بوده است، اما او واقعاً لحظه خود را ارزشمند می‌سازد.

«اسمیت» در سال 1956 به عنوان «ویولا» در شب دوازدهم در تئاتر حرفه‌ای شروع به کار کرد و این تجربه غنی را به اجرای خود به عنوان دوشس یورک منتقل می‌کند و از قافیه‌های یامبیک به عنوان سلاح و خشم خود بهره می‌برد.

او که با پوست‌های بلندی که به کلاهش می‌رسد، پوشیده شده، یکی از معدود شخصیت‌های داستان است که حتی برای لحظه‌ای می‌تواند «ریچارد» (با بازی مک‌کلن) را دچار احساس حقارت کند.

فیلم 1995 فقط پیش‌نمایشی از کنتس‌های مسن آینده نیست. «اسمیت» شخصیت‌های زیادی را ایفا کرده است، اما وقتی او در درب یک هواپیما ایستاده و به «آنّت بنینگ» که در حال غم و اندوه است، نگاه می‌کند و می‌گوید کلید نفرین کردن دشمن این است که فکر کنی بچه‌هایتان از آنچه بودند شیرین‌تر بودند و او که آنها را کشت، پلیدتر از آن چیزی است که هست، در آن لحظه «مگی اسمیت» واقعاً ترسناک است.

بهار زندگی دوشیزه جین برودی (The Prime of Miss Jean Brodie)

• کارگردان: رونالد نیم
• بازیگران: مگی اسمیت، رابرت استیونس، پاملا فرانکلین، گوردون جکسون
• سال انتشار: 1969
• امتیاز: 7.6
• ژانر: کمدی، عاشقانه

«مگی اسمیت» در سال 1969 و در فیلم بهار زندگی دوشیزه جین برودی به کارگردانی «رونالد نیام» به شهرت رسید. در آن زمان، این نقش بسیار غیرمنتظره بود. مواد اولیه داستان توضیح زیادی درباره این موضوع ارائه می‌دهد؛ نویسنده آمریکایی، «جِی پرسون آلن»، نمایشنامه موفق خود را که در سال 1966 به صحنه رفته بود، به فیلم‌نامه‌ای برای این اثر تبدیل کرد که به نوبه خود از رمان «موریل اسپارک» در سال 1961 اقتباس شده بود.

زمان‌بندی اکران فیلم نیز بسیار مناسب بود. این فیلم در جشنواره کن تحسین‌برانگیز بود و هم منتقدان و هم تماشاگران از زن سرکش و مستقل «اسمیت» که در اوج خود بود و معلمی با استعداد، جذاب و وفادار در مدرسه‌اش در ادینبورگ، استقبال کردند.

دلیلی که «اسمیت» آن سال جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به دست آورد (دومین جایزه‌اش برای نقش مکمل در کمدی “کالیفرنیا سوئیت” بود) این بود که او شما را به زندگی پرشور و آرزوهای «برودی» نزدیک می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه مطمئن‌اش او را به مسیر تاریکی به سوی فاشیسم می‌برد. این موارد باعث شد تا یکی از بهترین فیلم های مگی اسمیت را شاهد باشیم.

سری فیلم‌های هری پاتر (The Harry Potter Films)

• کارگردان: کریس کلمبوس، آلفونسو کوارون، مایک نیول، دیوید یتس
• بازیگران: دنیل ردکلیف، روپرت گرینت، اما واتسون، ریچارد هریس
• سال انتشار: 2001 تا 2011
• ژانر: اکشن، فانتزی

برای بازیگران بریتانیایی با سطح خاصی از شهرت، بازی کردن در نقش یک استاد هاگوارتز اجتناب‌ناپذیر بود. در طول هشت فیلم، فرانچایز هری پاتر به نمایشگاهی برای تقریباً تمام بازیگران برجسته بریتانیایی نیم قرن اخیر تبدیل شد.

در حالی که قهرمانان و شروران از این دنیای جادوگری وسیع می‌آمدند و می‌رفتند، هیچ‌کس نتوانست روح هاگوارتز را بهتر از «مگی اسمیت» در نقش «مینروا مک‌گوناگال» به تصویر بکشد. «اسمیت» با ترکیبی منحصر به فرد از گرما و جدیت، استاد تغییر شکل و رئیس «گریفندور» را به خوبی ایفا کرد که منبعی نادر از ثبات در دنیای همیشه در حال تغییر «هری» بود. بدون شک فرانچایز هری پاتر در میان بهترین فیلم های مگی اسمیت قرار دارند.

سوالات متداول

آیا مگی اسمیت در تمام فیلم‌های هری پاتر حضور داشت؟

بله، «اسمیت» در تمام هشت قسمت این فرانچایز حضور داشت.

مگی اسمیت از چه سالی فعالیت خود را آغاز کرد؟

از سال 1952 و در سن 17 سالگی، شروع به بازیگری در خانه تئاتر آکسفورد کرد.

بیشتر بخوانید: