اگر شما هم احساس می‌کنید که صنعت بازی‌های ویدئویی به سوی یک سقوط دیگر پیش می‌رود و خلاقیت رو به زوال است، باید بگوییم شما تنها نیستید. رئیس سابق بخش سرگرمی سونی آمریکا می‌گوید صنعت بازی‌سازی دست از خلاقیت کشیده و بر روی پول‌سازی متمرکز شده است. بهتر است نظرات جالب شان لیدن را بخوانید.
شان لیدن، رئیس و مدیرعامل سابق سونی اینتراکتیو اِنتِرتِینمِنت آمریکا، می‌گوید که این صنعت تمرکز خود را از ساخت بازی‌های سرگرم‌کننده برداشته و تمام انرژی خود را صرف پول‌سازی کرده است. توسعه‌دهندگان، یا بهتر بگوییم مدیریت‌های میانی که بر آن‌ها نظارت می‌کنند، بیشتر نگران این هستند که چگونه بازی‌ها را با مدل اشتراکی یا تراکنش‌های خرد هماهنگ کنند تا اینکه به لذت‌بخش بودن آن‌ها توجه داشته باشند.
افول بازی سازی از نگاه شان لیدن
لیدن در یک جلسه پرسش و پاسخ روز پنجشنبه در رویداد Gamescom Asia گفت: «[در گذشته] ما زمان زیادی را صرف بررسی بازی‌ها می‌کردیم و نمی‌پرسیدیم “طرح درآمدزایی شما چیست؟” یا “برنامه درآمدزایی مداوم شما چیست؟” یا “فرمول اشتراک شما چیست؟” ما فقط یک سؤال ساده می‌پرسیدیم: آیا بازی سرگرم‌کننده است؟ آیا از آن لذت می‌بریم؟ اگر پاسخ به این سؤالات مثبت بود، معمولاً چراغ سبز نشان داده می‌شد. شما خیلی نگران قسمت پایانی ماجرا نبودید، چه خوب و چه بد.»
بخشی از این تغییر نگرش به هزینه‌های تولید عناوین تریپل ای (AAA) برمی‌گردد. بودجه‌های مربوط به بازی‌های بزرگ به راحتی به ارقام نه‌رقمی رسیده‌اند. همراه با این موضوع، ذهنیت شرکت‌ها معطوف به رشد مداوم سالانه شده و با خود می‌گویند که: «ما باید این پول را به سرعت جبران کنیم زیرا نمی‌توانیم گیمرهای جدیدی جذب کنیم.»
هزینه‌های تولید باعث شده است که استودیوها تمایلی به ریسک کردن نداشته باشند، بنابراین به شهرت برندها تکیه می‌کنند. به بازی‌های دنباله‌دار و بازسازی‌های قدیمی نگاه کنید. ناشران از استودیوهای خود می‌خواهند که بازی‌های ۲۰۱۰ را با ظاهری جدید ارائه دهند، آن را برای سخت‌افزار مدرن کدنویسی کنند و سپس آن را با قیمت ۵۰ یا ۶۰ دلار بفروشند. چیزی جدیدی خلق نشده است. این تنها محتوای از پیش ساخته‌شده‌ای است که برای اجرا روی سخت‌افزارهای جدید دوباره آماده شده است. این مثل این است که یک ماشین از اوراقچی بخرید، چرخ‌ها و رنگ جدیدی به آن بزنید و سپس آن را به عنوان «نو» بفروشید.
یکی دیگر از مشکلات، مرگ بخش بازی‌های دابل ای (AA) است. بازی‌های دابل ای جایی بین بازی‌های بزرگ تریپل ای و عناوین مستقل قرار می‌گرفتند. لیدن می‌گوید که نبود توسعه‌دهندگان بازی‌های AA تهدیدی برای کل صنعت است.
او افزود: «در صنعت بازی شما عناوینی مانند Call of Duty ،Grand Theft Auto و بازی‌های مستقل دارید. اما آن لایه میانی، لایه‌ای که زمانی Interplay، Gremlin، Ocean، THQ و تمام این شرکت‌ها از آن درآمد کسب می‌کردند… آن لایه میانی از بین رفته است. من فکر می‌کنم این یک تهدید برای اکوسیستم است. زیرا اگر قرار باشد فقط به بازی‌های بزرگ تکیه کنیم، این یک حکم مرگ برای صنعت خواهد بود.»
لیدن باور دارد که برای نجات از بحران کنونی خلاقیت، باید به بازی‌های کوتاه‌تر، خلاقانه‌تر و حتی «عجیب‌تر» با بودجه‌های کمتر توجه شود. اما آیا این تنها آرزویی دست‌نیافتنی است؟ به نظر می‌رسد این صنعت همچنان به تولید بازی‌هایی ادامه می‌دهد که بازیکنان را به روش‌های گوناگون برای کسب درآمد به دام می‌اندازند، و تعداد کافی از آن‌ها حاضرند برای حفظ این مدل هزینه کنند.
source