نقد و بررسی فیلم سه جلد ؛ آوای درماندگی یک زن

تحلیل و بررسی روایی فیلم

پیش از اینکه به بررسی فیلم سه جلد بپردازیم، ابتدا باید از «باران کوثری» به عنوان یکی از بهترین بازیگران زن سینمای ایران یاد کنیم. به جرأت هیچکس به‌غیر از او نمی‌توانست به این خوبی، نقش یک زن که درگیر مشکلات اجتماعی زیاد است را به تصویر بکشد. او نقش «مینو» را درک کرده و حالا به واسطه آن درک، شخصیت خودش را در معرض دید تمامی کسانی قرار می‌دهد که با او همدرد هستند.

کارگردان این اثر، یپش از اکران سه‌جلد در یک مصاحبه گفت:

ما در زمانی سه جلد را ساختیم که ممکن است جزو آخرین فیلم‌های سینمای اجتماعی باشد که تولید شده است. پس از آن، توجه همه به ساخت کمدی‌ها جلب شد، اما به نظر می‌رسد که از این پس شرایط تولید فیلم‌های کمدی تغییر خواهد کرد و احتمالاً امسال آخرین سالی است که کمدی‌ها به این شکل و در این تعداد در سینما ساخته می‌شوند. زیرا علاوه بر تغییرات احتمالی در رویکرد مدیریت، تمایلات مردم نیز به تدریج دستخوش تغییر خواهد شد.

«مهدی اسماعیلی» راست می‌گوید. اگر تمام فیلمسازان (یا اگر خوش‌بین باشیم، تمام فیلمسازانی که به‌دنبال ساخت یک اثر هنری به دور از زمینه کمدی هستند)، از روش داستان‌نویسی او الهام بگیرند، سینمای ایران دچار تحول فرهنگی می‌شود.

این فیلم در داستان خود زندگی یک زن زا زوایت می‌کند که از احتماع می‌ترسد؛ اما اگر به بُنیه و زیرساخت هدفی که دارد توجه کنیم، می‌توانیم متوجه انقلابی هدفمند شویم.

سینمای ایران در چند سال اخیر دچار یک رکود ژانری و محتوایی شده است. کارگردانان و تهیه‌کنندگان ریسک بزرگی نمی‌کنند و آثاری با چنین شهامتی نمی‌سازند؛ اما کار «مهدی اسماعیلی» زمانی خودش را نشان می‌دهد که در سینما است.

جدا از تمام سانسورهایی که به روی کار اعمال شده بود، او شهامت این را داشت که موضوعی خطرناک را پیگیری کند که کسی در چند سال اخیر به سمت آن نرفته بود.

نقد فیلم سه جلد

شخصیت «مینو» نماد یک زن تنها در جامعه به حساب می‌آید و «باران کوثری» به‌قدری در نقش او به خوبی ظاهر می‌شود که گویا خودش این مسیر را درک کرده است. شخصیت او با نگاهی عمیق به موضوعات روانشناختی و احساسی، تجربه‌ای ماندگار و تأثیرگذار را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد.

این فیلم با پرداختن به چالش‌های درونی شخصیت اصلی، ما را به تأمل در مورد رازهای خود و تأثیر آن‌ها بر زندگی‌مان وا می‌دارد. تلاش یک زن در جامعه، دست‌و‌پنجه نرم کردن با جنایتی به نام تجاوز، بخشش، کنار آمدن با مسائل زندگی و تأثیر محیط روی روان یک کودک، از موضوعاتی هستند که کارگردان در 90 دقیقه از این اثر سینمایی، آن را بررسی می‌کند.

دو اتفاق در این اثر شاید مخاطب را اذیت کند. اولین اتفاقی که شاید برای مخاطب آزاردهنده باشد صدا است. گاهی اوقات بیننده در سینما متوجه برخی از صحبت‌ها نمی‌شود و به‌قدری صدای محیط زیاد است که به صدای شخصیت ضربه وارد می‌کند.

دومین اتفاق که در طول داستان با آن مواجه شدیم، شخصیت‌های زن دیگر محسوب می‌شدند که انگار آن‌ها هم توسط کارگردان به یک وسیله برای عذاب «مینو» تبدیل شده بودند. فیلم در کنار عناصر اجتماعی، یک اثر فمنیستی نیز بود و همین اتفاق برای ما تداعی‌‌کننده این اتفاق محسوب می‌شد که ما حداقل زنان دیگر را در کنار «مینو» می‌دیدیم؛ اما کارگردان آن‌ها را هم به‌عنوان وسیله‌ای برای به جنون رسیدن شخصیت اصلی به‌کار برد.

بزرگ‌ترین نقدی که می‌توان داشت، به مردم و مخاطبان است. در سینما، فیلم‌های کمدی رکورد گیشه را می‌زنند و این آثار حتی در روز‌هایی که بلیط سینما نیز نیم‌بها است، سانس‌های خلوتی را سپری می‌کنند. این اثر بدون شک ارزش دیدن را دارد و پیشنهاد می‌شود که اگر قرار است فیلمی کمدی با طعنه‌های جنسی و کلیشه‌ای که تمام آن‌ها از بلاگرهای اینستاگرام الهام‌گرفته شده است را ببینید، این اثر را هم نگاه کنید.

جمع‌بندی و امتیازدهی

فیلم سه‌جلد با ظرافت تمام، به اعماق روان شخصیت اصلی خود نفوذ می‌کند و به ما نشان می‌دهد که چگونه رازها می‌توانند همچون زنجیری سنگین، روح یک زن را در جامعه ایرانی اسیر کنند. این اثر هنری، با روایتی روانشناسانه و تأثیرگذار، مخاطب را به سفری درونی «مینو» می‌برد تا در کنار شخصیت‌ها، به کشف حقیقت و رهایی از بند گذشته بپردازد.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 9.5 از 10 را می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم سه جلد چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.