22 آذر 1403 ساعت 22:08
عجیب ترین موتورهای هوندا ویژگی‌هایی دارند که باعث تعجب و شگفتی شما در مورد رویکردهای طراحی هوندا می‌شوند؛ در ادامه با این موتورسیکلت ها آشنا می‌شویم.
عجیب ترین موتورهای هوندا ویژگی‌هایی دارند که می‌توانند شما را متعجب یا حتی شگفت‌زده کنند. در ادامه با گجت نیوز همراه باشید تا با ۱۰ مورد از این موتورسیکلت های هوندا که تا به امروز تولید شده‌اند، آشنا شویم.
هوندا از سال ۱۹۴۶ فعالیت خود را آغاز کرده است. «سوییچیرو هوندا» (Soichiro Honda) شرکت «صنایع سنگین توکای سیکی» (Tokai Seiki Heavy Industry) را در دهه ۱۹۳۰ تأسیس کرد. در آن زمان، توکای سیکی حلقه‌های پیستون را برای سایر شرکت‌ها تولید می‌کرد و هوندا در طول جنگ جهانی دوم، فرایند خودکارسازی تولید حلقه‌های پیستون را توسعه داد. پس‌ازآنکه یکی از کارخانه‌های «توکای سیکی» (Tokai Seiki) بر اثر حمله بمب‌افکن‌های B-29 آمریکا تخریب شد و دیگری در اثر زلزله از بین رفت، آقای هوندا هدف را تغییر داد و درنهایت «شرکت تحقیقات فنی هوندا» (Honda Technical Research) را در سال ۱۹۴۶ بنیان‌گذاری کرد؛ تولید موتور سیکلت های هوندا نیز از همان زمان آغاز شد.
هوندا در طول زمان به‌تدریج خودروها و پیشرانه‌های مختلفی را به محصولات خود اضافه کرده است، اما موتورسیکلت‌ها همچنان به‌عنوان محصول اصلی و پرفروش این شرکت باقی مانده‌اند. هوندا طی سال‌ها موتورسیکلت‌های شیک و متنوعی تولید کرده و بسیاری از موتورسیکلت‌های این شرکت به دلیل برخورداری از کیفیت، عملکرد، زیبایی یا بهره‌مندی از ترکیبی از این سه عامل، موفقیت‌آمیز بوده‌اند؛ این موتورسیکلت‌ها همان محصولاتی هستند که بیشتر طرفداران هوندا آن‌ها را می‌شناسند و با این شرکت مرتبط می‌دانند.
عجیب ترین موتورسیکلت های تاریخ شرکت هوندا
هوندا تعداد زیادی موتورسیکلت عجیب و غیرمعمول تولید کرده است؛ برخی از این موتورسیکلت‌ها ظاهری یا عملکردی متفاوت از سایر محصولات هوندا داشته‌اند، درحالی‌که برخی دیگر نمونه‌های اولیه‌ای بوده‌اند که به دلایل مختلف هرگز به تولید انبوه نرسیدند. همچنین، برخی از موتورهای هوندا به دلیل سفارشی‌سازی‌های بیش‌ازحد، به شکلی عجیب درآمده‌اند و دیگر ظاهر موتور را ندارند. اجازه دهید ببینیم عجیب ترین موتورهای هوندا به چه دلیل عجیب شده‌اندو
دریم کیدز دوکیتو (Dream Kids Dokitto)
احتمالاً در زمان بچگی‌تان دوست داشتید یک ماشین اسباب‌بازی مانند «پاور ویلز» (Power Wheels) داشته باشید. در آن زمان، برای رانندگی یک ماشین واقعی خیلی کوچک بودید، اما برای راندن یک ماشین اسباب‌بازی نیازی به گواهینامه نداشتید. هوندا ایده‌ای مشابه، اما درعین‌حال کاملاً متفاوت داشت.
این شرکت در سیصدمین نمایشگاه موتور توکیو در سال ۱۹۹۹، چندین نمونه اولیه از موتورسیکلت‌های مفهومی خود را به نمایش گذاشت؛ می‌توان گفت این نمایشگاه چشم‌گیرترین نمایشگاه موتور سیکلت رنگارنگ و به همان اندازه عجیب بود. دریم کیدز دوکیتو نیز که در این نمایشگاه خودنمایی می‌کرد، با ظاهری شبیه به اسباب‌بازی در کنار خودروهای اسباب‌بازی شرکت اسباب‌بازی‌سازی فیشر پرایس (Fisher-Price) قرار داشت؛ اما این موتورسیکلت، وسیله‌ای کاملاً عملیاتی محسوب می‌شد که برای کودکان طراحی شده بود؛ بی جهت نیست که این موتور سیکلت در فهرست عجیب ترین موتورهای هوندا قرار دارد.
بر اساس توضیحات رسمی ارائه‌شده برای دریم کیدز دوکیتو، هوندا این موتورسیکلت را به‌عنوان یک وسیله با سبک «خودت بساز» (DIY) طراحی کرده بود که کودکان می‌توانستند آن را به کمک با والدین خود مونتاژ کنند. این وسیله قرار بود با یک موتور DC براش‌دار کار کند؛ البته بر اساس ادعای برخی از منابع، احتمالاً دارای یک موتور تک سیلندر چهارزمانه خنک‌شونده با هوا بوده است.
به نظر می‌رسد ظاهر اسباب‌بازی‌مانند این موتور سیکلت و لزوم مونتاژ قطعات آن برای قابل‌استفاده شدن، هوندا را راضی نکرده است؛ این شرکت قصد داشت دوکیتو را به‌صورت ماژولار طراحی کند تا صاحبان آن بتوانند موتورسیکلت‌های سفارشی خود را بسازند یا شاید شرکت به این طراحی ماژولار، به چشم روشی برای کاهش هزینه‌ها نگاه می‌کرده است؛ زیرا دوکیتو هم‌زمان با یک کانسپت دیگر هوندا یعنی «دریم کیدز واکوچو» (Dream Kids Wakuccho)، یک ماشین کارتینگ با ظاهر شبیه به اسباب‌بازی، به نمایش درآمد.
هوندا مدل‌هایی از دوکیتو و واکوچو برای نمایش در نمایشگاه تولید کرد؛ اما این دو محصول هرگز از مرحله نمایش نمایشگاهی و طراحی کانسپت فراتر نرفتند
هوندا ای اِن‌اِس‌آر (e-NSR)
ضرب‌المثل معروفی می‌گوید: «از کودکی شروع کن». این جمله می‌تواند در مورد ایجاد به‌موقع هر علاقه‌ای در افراد، صدق کند؛ البته به شرطی که تجهیزات مناسب داشته باشید. می‌خواهید ماهیگیری یاد بدهید؟ برای موفق‌شدن در این کار، آموزش را از زمان کودکی فرد موردنظرتان شروع کنید و به او نوعی چوب ماهیگیری بدهید که پرتاب را آسان‌تر می‌کند و احتمال گیرکردن قلاب به فرد را کاهش می‌دهد؛ هوندا هم برای علاقه‌مندکردن کودکان به موتورسیکلت از کودکی، چنین رویکردی را مدنظر داشت.
موتور هوندا اِن‌اِس‌آر نمونه‌ای از سری موتورسیکلت‌های NSR هوندا بود که برای کاربران جوان، به‌ویژه ساکنان محیط‌های شهری، طراحی شده بود. حرف «e» (که نخستین حرف واژه «electric» به معنای «برقی» است) در نام آن به‌طور تصادفی اضافه نشده بود؛ هوندا قصد داشت ای اِن‌اِس‌آر را به یک موتور برقی کارآمد و دوستدار محیط‌زیست مجهز کند. این موتورسیکلت کوچک که ارتفاع آن تنها کمی بیش از ۶۰ سانتی‌متر بود، طراحی فشرده‌ای داشت و حتی یک جعبه حمل بار نیز در آن دیده می شد. طراحی منحصربهفرد و منحنی ای اِن‌اِس‌آر باعث شده بود این موتورسیکلت شبیه به یک باله کوسه سوارشده روی چرخ‌ها به نظر برسد.
هوندا ای اِن‌اِس‌آر هم مثل مدل رؤیایی کودکان دوکیتو، تنها در قالب نمونه‌ای اولیه در نمایشگاه توکیو، به‌ویژه در سی‌و‌پنجمین نمایشگاه موتور توکیو در سال ۲۰۰۱ به نمایش درآمد. این موتورسیکلت یکی از چندین مدل موتور سیکلت الکتریکی بدون اگزوز بود که در کنار مدل‌هایی مانند «ای- دی‌اِی‌ایکس» (e-DAX)، «موبیموبا» (MOBIMOBA) و «کایسا» (CAIXA) به نمایش گذاشته شد. از بین این مدل‌های کانسپت، تنها ای- دی‌اِی‌ایکس به تولید رسید. بااین‌حال، هوندا هنوز هم موتورسیکلت‌های برقی بسیار زیادی تولید می‌کند؛ اما هیچ‌کدام از آن‌ها برای کودکان طراحی نشده‌اند.
هوندا دی‌ان-01 (DN-01)
وقتی تلاش کنید همه را راضی نگه دارید، ممکن است درنهایت هیچ‌کس را راضی نکنید. یک خودرو نمی‌تواند هم جادار و هم جمع‌وجور باشد؛ همچنین قطعاً نمی‌توانید سرعت یک خودرو را افزایش دهید و انتظار داشته باشید که به یکی از کم‌مصرف‌ترین خودروهای تاریخ تبدیل شود؛ فردی باید این قاعده را به هوندا یادآوری می‌کرد.
موتور سیکلت هوندا دی‌ان-01 که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد، وسیله‌ای عجیب بود؛ البته نه به خاطر ظاهرش، بلکه به خاطر ویژگی‌های برنامه‌ریزی‌شده‌اش؛ این موتورسیکلت به‌عنوان یک وسیله «کروزر ورزشی راحت» تبلیغ شد که افراد غیر موتورسوار نیز از آن لذت می‌برند؛ البته چنین نگرشی در مورد دی‌ان-01 زمانی درست است که فرض کنیم طراحان هوندا می‌دانستند افراد غیر موتورسوار چه انتظاری از یک موتورسیکلت دارند. به گفته معاون ارشد بخش موتورسیکلت‌های هوندا آمریکا، مخاطبان هدف دی‌ان-01 نمی‌خواستند اسکوتر داشته باشند؛ آن‌ها چیزی می‌خواستند که اندازه و ظاهر موتورسیکلت را داشته باشد، اما ویژگی‌هایی مثل طراحی متمایز و ارتفاع صندلی پایین در آن دیده شود و نیازی به تعویض دنده نداشته باشد.
هوندا برای رسیدن به این اهداف، دی‌ان-01 را طوری طراحی کرد که بهترین ویژگی‌های سه نوع موتورسیکلت مختلف را باهم ترکیب کند؛ این شرکت قصد داشت به‌اندازه یک کروزر راحت، به‌اندازه یک اسکوتر در دسترس و به‌اندازه یک موتور سیکلت اسپرت، چابک باشد. در ضمن این مدل دارای سیستم انتقال قدرت «دوستدار انسان» (Human Friendly Transmission) بود؛ نوعی سیستم انتقال قدرت پیوسته که به‌صورت الکترونیکی کنترل می‌شود؛ این سیستم به‌غیراز دی‌ان-01 و مدل مفهومی ای‌وی 06 (EVO6)، در هیچ موتور سیکلت دیگری وجود ندارد؛ البته مشتریان از آن راضی نبودند؛ دی‌ان-01 به دلیل اینکه هوندا محصولی بی‌نقص تولید کند، اما خروجی نهایی‌اش، هیچ ویژگی مثبتی نداشت، شکست خورد.
هوندا رایدینگ اسیست (Honda Riding Assist)
شما در حال مطالعه مقاله‌ای در مورد موتور سیکلت‌ها هستید؛ آیا تابه‌حال واقعاً سوار یک موتور سیکلت شده‌اید؟ اگر پاسخ منفی است، شاید نمی‌دانید چطور تعادل روی موتورسیکلت را حفظ کنید؟ اگر دلیلتان همین است، شاید هوندا راه‌حلی برای شما داشته باشد.
در نمایشگاه الکترونیکی مصرف‌کنندگان (CES) سال 2017، هوندا از فناوری «هوندا رایدینگ اسیست» (Honda Riding Assist) به معنی کمک‌رانندگی هوندا که به نام «موتو رایدینگ اسیست» (Moto Riding Assist) نیز شناخته می‌شود، رونمایی کرد. این فناوری که بیشتر از موتور سیکلت، به فناوری مکانیکی داخلی آن مربوط می‌شود برای کمک به تعادل موتورسیکلت، بدون نیاز به استفاده از جک (به‌ویژه در حالت توقف) طراحی شده است.
اولین سؤالی که بیشتر مردم می‌پرسند این است که هوندا چطور توانسته این فناوری را عملی کند؟ پاسخ این سؤال ژیروسکوپ نیست. در عوض، هوندا برای حفظ تعادل این موتور سیکلت، بخش اعظمی از یک فناوری تعادلی طراحی‌شده برای یک اسکوتر شخصی شبیه به یک‌چرخه به نام «یونی-کاب» (UNI-CUB) را به کار گرفت. بااینکه هوندا رایدینگ اسیست از سیستم چرخ چند‌جهته یونی-کاب استفاده نمی‌کند، اما هردوی آن‌ها از فناوری‌های تعادلی مشابهی بهره می‌برند.
اگرچه هنوز نمونه‌ای از هوندا رایدینگ اسیست به تولید نرسیده است، اما بر اساس گفته‌ها شرکت در حال اقدام برای تولید انبوه آن است؛ البته هنوز مشخص نیست که این فناوری تعادلی در بدنه‌ای خاص استفاده خواهد شد یا به مدل‌های موجود اضافه می‌شود.
هوندا جایرو (Honda Gyro)
تعریف موتورسیکلت وسیله نقلیه موتوری با دو تا سه چرخ است؛ بنابراین سه‌چرخه‌هایی مانند «کن-ام اسپایدر» (Can-Am Spyder) و «رایکر» (Ryker) نیز به‌عنوان موتورسیکلت شناخته می‌شوند، همان‌طور که اسکوترها نیز چنین ساختاری دارند؛ باید قبول کنیم که درنظر گرفتن یک اسکوتر سه‌چرخه به‌عنوان موتورسیکلت، غیرمعمول است، اما از نظر فنی بدون تردید چنین وسیله‌ای، موتور سیکلت محسوب می‌شود.
اگرچه بیشتر خطوط و زوایای هوندا جایرو مستقیم هستند و منحنی‌های کمی دارد، در نگاه اول شبیه اسکوتر به نظر می‌رسد؛ اما به لطف طراحی کجش، وقتی شروع به حرکت می‌کند، بلافاصله متوجه تفاوت آن با دیگر اسکوترها می‌شوید؛ درحالی‌که چرخ جلویی و صندلی این موتور سیکلت در پیچ‌ها کج می‌شوند، چرخ‌های عقبی همچنان محکم روی زمین باقی می‌مانند تا تعادل وسیله حفظ شود.
به دلیل اینکه موتور سیکلت هوندا جایرو اولین بار در سال ۱۹۸۲ عرضه شد، اکثر تلاش‌ها (اگر نگوییم همه) شرکت‌های رقیب، به سمت تولید یک سه‌چرخه کج متمرکز شد. تنها محصول مستثنای قابل‌توجه از میان محصولات تولیدشده، «آریل ۳» (Ariel 39)، محصول شرکت انگلیسی بی‌‌‌اس‌‌اِی (BSA) که از طراحی لینک ژیروسکوپی استفاده می‌کرد؛ هوندا این فناوری را آن‌قدر دوست داشت که مجوز استفاده از آن را برای جایرو صادر و آن را مطابق ساختار موتور سیکلت مذکور تغییر داد. تمام وسایل نقلیه جایرو و مدل‌های مختلف آن، ازجمله «جایرو کانوپی» (Gyro Canopy) که به‌عنوان اسکوتر تحویل پیتزا شناخته می‌شود، از همان فناوری به‌هم‌پیوستگی ژیروسکوپی» استفاده می‌کنند. درحالی‌که موتورسیکلت‌ها و اسکوترهای «آریل» بی‌‌‌اس‌‌اِی دیگر تولید نمی‌شوند، میراث آن‌ها همچنان به لطف سری جایرو هوندا زنده است.
سی‌تی ۵۰ موترا (CT50 Motra)
موتور هوندا سی‌تی ۵۰ موترا موتورسیکلتی کوچک و عجیب بود؛ باوجوداینکه یک مینی‌بایک ۵۰ سی‌سی محسوب می‌شد، هوندا قصد داشت آن را مقاوم و مستحکم طراحی کند؛ این موتورسیکلت بدنه‌ای با چارچوب لوله‌ای داشت که باعث می‌شد بیشتر شبیه به یک ابزار ساختمانی باشد تا موتورسیکلت! در ضمن قفسه‌های حمل بار داشت که به لطف آن‌ها می‌توانست بسیار بیشتر از چیزی که اندازه کوچکش نشان می‌داد، بار حمل کند. نمی‌توان لاستیک‌های بزرگ این مینی‌بایک یا جعبه‌دنده سه‌سرعته‌اش با سیستم دومرحله‌ای (نسبت‌های سرعت بالا و پایین) که توانایی‌های آفرود موترا را به‌مراتب فراتر از رقبای احتمالی‌اش بهبود می‌داد، فراموش کرد.
هوندا در ابتدا قصد داشت از سال ۱۹۸۲، سالانه ۴۵ هزار دستگاه موترا تولید کند، اما این موتور سیکلت سرنوشت خوبی نداشت و سازنده‌اش تنها یک سال بعد تولید این مدل را متوقف کرد. علاوه بر این، کسی نمی‌داند آیا این شرکت به اهداف تولید خود رسید یا نه؛ زیرا تعداد دقیق سی‌تی ۵۰ موتراهای موجود در بازار همچنان یک معما است؛ تنها می‌دانیم که این موتور سیکلت محبوب نشد؛ یکی از نظریه‌های محتمل درباره این موضوع که خود هوندا نیز آن را مطرح کرده است، زمان‌بندی نامناسب بود؛ زیرا هوندا موترا را در دوره‌ای عرضه کرد که به گفته خود شرکت، «رونق بی‌سابقه‌ای برای موتورسیکلت» در جریان بود. این مینی‌بایک، چه از نظر عملکرد و چه از نظر شهرت، نمی‌توانست با مدل‌های «با سطح بالای عملکردی» که موردعلاقه مشتریان ژاپنی در آن زمان بودند، رقابت کند.
موتوکمپکتو (Motocompacto)
انیمیشن «خانواده جتسون‌ها» (The Jetsons) یکی از نمادهای فرهنگی آمریکا است؛ این انیمیشن تصویری از آینده را به نمایش می‌گذاشت که مردم دهه ۱۹۶۰ تصور می‌کردند، پر از فناوری‌های شگفت‌انگیز و غیرممکن مانند خدمتکاران رباتیک، ماشین‌های پرنده‌ای که مثل کیف دستی جمع می‌شدند و تلفن‌های تصویری؛ البته مورد آخر اکنون رایج شده، اما هنوز خبری از ماشین‌های پرنده جمع‌شونده نیست. بااین‌حال، هوندا موتورسیکلت‌های تبدیل‌شونده تولید کرده است.
موتور سیکلت هوندا موتوکمپکتو یک موتورسیکلت/اسکوتر برقی است که بر پایه میراث مدل «موتوکومپو» (Motocompo) هوندا طراحی شده است. این وسیله چندین ایده مطرح‌شده در این مقاله، به‌ویژه مواردی را که در مدل ای‌ان‌اس‌آر و دیگر موتورسیکلت‌های برقی نمایش‌داده‌شده در سی‌و‌پنجمین نمایشگاه توکیو اجرا شده بودند، به مرحله پیشرفته‌تری رسانده است. موتوکمپکتو می‌تواند مثل مدل کایا جمع و حتی به‌سادگی قابل‌حمل شود. موتوکمپکتو برخلاف ای‌ان‌اس‌آر که کیف مسافرتی جداگانه دارد، خودش یک کیف مسافرتی است. این مینی‌موتورسیکلت پس از تاشدن دسته‌ها و صندلی‌اش، به وسیله‌ای فشرده و قابل‌حمل تبدیل می‌شود که در بسیاری از فضاهای طراحی‌شده برای حمل بار جا می‌گیرد و به همین دلیل وسیله نقلیه مسافرتی مناسبی محسوب می‌شود.
درحالی‌که موتوکمپکتو موتورسیکلت کوچکی است و نامش نیز به همین موضوع اشاره می‌کند، حتی در حالت موتورسیکلت/اسکوتر هم شبیه یک کیف سامسونت قرارگرفته روی چرخ‌ها به نظر می‌رسد؛ اما این وسیله با وجود این ظاهر عجیب، همچنان به اندازه بیشتر محصولات هوندا بادوام است؛ در ضمن موتوکمپکتو یک اپلیکیشن موبایل نیز دارد که با استفاده از آن می‌توانید سلامت باتری را بررسی کنید و بفهمید با شارژی که دارد به مقصد می‌رسید یا خیر. همچنین می‌توانید ظاهر موتوکمپکتو را با استفاده از برچسب‌ها شخصی‌سازی کنید تا کمتر شبیه به یک کیف دستی به نظر برسد. این موتور سیکلت را به حق می‌توان یکی از عجیب ترین موتورهای هوندا در نظر گرفت.
زی100 مانکی (Z100 Monkey)
ماشین‌های کارتینگ جزو وسایل محبوب در ورزش‌های موتوری کوچک هستند؛ زیرا برای استفاده از آن‌ها نیازی به گواهینامه رانندگی ندارید. می‌توانید یکی از آن‌ها را در پیست اجاره کنید یا خودتان آن را بسازید و برانید؛ اما کارتینگ تنها گزینه تفریحی موتوری نیست؛ هوندا زمانی یک مینی‌موتور با هدفی مشابه در پارک‌های تفریحی طراحی کرده بود.
موتور هوندا زی100 مانکی به بسیاری از مینی‌موتورها یا نسخه‌های اسباب‌بازی آن‌ها شباهت دارد؛ این وسیله دارای صندلی، چرخ‌های کوچک و موتوری در قسمت پایین است؛ اما چیزی که زی100 مانکی را از سایر مینی‌موتورها و سایر مدل‌های «موتورسیکلت مانکی هوندا» متمایز می‌کند، هدف طراحی آن است؛ این مینی‌موتور برخلاف دیگر مدل‌های مانکی، هرگز برای استفاده تجاری طراحی نشده بود.
تاریخچه موتورسیکلت‌های سری مانکی به «پارک تفریحی موتوری تاما‌تک» (Tama Tech Park) بازمی‌گردد؛ هوندا در سال ۱۹۶۱، این موتورهای کوچک را برای استفاده بازدیدکنندگان پارک طراحی کرد؛ این موضوع چندان هم عجیب نیست؛ زیرا هوندا مالک پارک تاما‌تک بود. بازدیدکنندگان پیست «سوزوکا» (Suzuka Circuit)، یکی دیگر از مکان‌های متعلق به هوندا، نیز می‌توانستند از زی100 مانکی استفاده کنند؛ این موتور آن‌قدر محبوب شد که هوندا در سال ۱۹۶۴ نسخه‌ای مجاز از آن به نام سی‌زی100را برای خیابان عرضه کرد.
هوندا در سال ۱۹۶۷، موتورهای مانکی را به بازارهای خارجی عرضه کرد؛ مدل «زی (یا زِد) 50ام» (Z50M) در اروپا و «زی50اِی» (Z50A) که با نام «هوندا زی50 مینی تریل» (Honda Z50 Mini Trail) نیز شناخته می‌شود، در ایالات متحده به فروش رفت. شاید از خودتان بپرسید که چرا این موتورسیکلت‌ها به نام «موتورهای مانکی» معروف شدند؟ در پاسخ باید بگوییم که افراد هنگام سواری با آن‌ها شبیه میمون به نظر می‌رسیدند!
هوندا رود فاکس (Honda Road Fox)
همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، اسکوترها از نظر فنی نوعی موتورسیکلت هستند و در اشکال متنوعی تولید می‌شوند. «وسپا» (Vespa) که همچنان آن را می‌بینیم، یکی از این نمونه‌های نمادین محسوب می‌شود که طراحی آن از اسکوترهای «کاشمَن اِیربون» (Cushman Airborne) الهام گرفته شده است. از سوی دیگر، هوندا برای طراحی موتورسیکلت‌های خود از منابع متفاوتی الهام گرفته است که شامل یک ماشین باگی ساحلی می‌شود.
موتور سیکلت هوندا رود فاکس یکی از اقوام هوندا جایرو بود! این موتورسیکلت/اسکوتر سه‌چرخ، جایگزین مستقیم محسوب نمی‌شد؛ اما طراحی آن شباهت‌های زیادی به‌جایرو داشت؛ یکی از طراحی‌های مشابه آن با جایرو، استفاده از همان سیستم اتصال ژیروسکوپی بود که به لطف آن قسمت جلوی موتور کج می‌شد، اما چرخ‌های عقب همچنان صاف روی زمین باقی می‌ماندند؛ اما چه چیزی رود فاکس را از خانواده بزرگ‌تر جایرو متمایز می‌کرد؟ رود فاکس هم مانند سی‌تی50 موترا، بدنه‌ای با لوله‌های فلزی داشت؛ اما هوندا این طراحی را با یک صندلی راحت ترکیب کرده بود تا موتور سیکلت مذکور به‌جای اینکه شبیه وسایل نقلیه ساخت‌وساز به نظر برسد، ظاهر یک «باگی ساحلی» را تداعی کند؛ بااین‌حال رود فاکس، برخلاف موترا (یا باگی‌های ساحلی)، فاقد هر گونه جایگاهی برای حمل بار بود.
متأسفانه شباهت‌های بین رود فاکس و موترا تنها به ظاهر محدود نمی‌شود. رود فاکس هم مانند موترا، تنها یک سال تولید شد و پس‌ازآن هوندا عرضه آن را متوقف کرد. هوندا در ابتدا قصد داشت ۱۸ هزار دستگاه از این موتورسیکلت تولید کند؛ اما باز هم مشخص نیست که آیا به این هدف رسید یا اینکه چند دستگاه رود فاکس باقی مانده است. به نظر می‌رسد طراحی بدنه‌های لوله‌ای با سلیقه مصرف‌کنندگان موتورسیکلت/اسکوتر ژاپنی چندان سازگار نبود.
موتورسیکلت‌های کامِن رایدر (Kamen Rider) هوندا
شاید ساخت وسایل نقلیه علمی-تخیلی برای فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی نسبتاً آسان باشد؛ برای ساخت چنین وسایلی تنها کافی است با یک خودرو یا موتورسیکلت پایه شروع کنید، قطعاتی برای تغییر ظاهر آن بیفزایید و البته از یک متخصص برای انجام این کار کمک بگیرید؛ اما زمانی که مجبور باشید این فرآیند را برای فصل‌های متوالی و بدون توقف تکرار کنید، ممکن است به سازنده‌ای قابل‌اعتماد برای وسایل نقلیه سفارشی روی بیاورید.
مجموعه موتور سیکلت‌های کامِن رایدر یکی از پایه‌های اصلی صنعت سرگرمی ژاپن است که اولین بار در سال ۱۹۷۱ با شخصیتی ابرقهرمان با تم ملخ آغاز شد. این قهرمان که با هیولاهایی با لباس‌های عجیب در حال مبارزه بود، همیشه از یک موتورسیکلت برای انجام مأموریت‌هایش استفاده می‌کرد. هر فصل، قهرمانی جدید با تم و ترفند تازه ظاهر می‌شود؛ این موضوع نیازمند طراحی لباس‌ها، وسایل جانبی و البته موتورسیکلت‌های جدید در هر سال است. در ابتدا، تهیه‌کنندگان از موتورسیکلت‌های سوزوکی استفاده می‌کردند، اما از سال ۲۰۰۰ به بعد تقریباً به‌طور انحصاری از موتورسیکلت‌های هوندا بهره بردند.
سفارشی‌سازی موتورسیکلت‌ها بسته به تم و ترفند فصل، شامل تغییر رنگ ساده یا تغییرات گسترده در طراحی آن‌ها می‌شود. یکی از موتورسیکلت‌های مطرح هوندا استفاده‌شده در این مجموعه، هوندا «ایکس 4» (X4) در سری «کامِن رایدر آگی‌تو» (Kamen Rider Agito) است. در این فصل، قهرمان داستان یک پلیس مکانیزه است و جلوی موتورسیکلت عبارت‌های «پلیس» و «هوندا» با حروف سیاه حک شده‌اند؛ اما در فصل‌هایی مانند «کامِن رایدر گوست» (Kamen Rider Ghost)، یک هوندا «سی‌آراف 250 ایکس» (CRF250X به اسبی شبح‌وار و افسانه‌ای تبدیل می‌شود.
تنها سری نسبتاً مدرن کامِن رایدر که اولویت استفاده از موتورسیکلت هوندا را نداشت، «کامِن رایدر درایو» (Kamen Rider Drive) بود، زیرا قهرمان این فصل به‌جای موتورسیکلت از یک خودروی هوندا «اِن‌‌اِس‌ایکس» اصلاح‌شده استفاده می‌کرد.
source