سرانجام کنفرانس Nintendo Switch 2 برگزار و جزئیات زیادی از آن به اشتراک گذاشته شد. مشخصات سخت‌افزاری کنسول، عمر باتری آن (که از سوییچ لایت و مدل OLED کمتر است)، وضوح 4K/60FPS هنگام اتصال به داک و نرخ 120FPS در حالت دستی، دکمه جدید C و قابلیت GameChat. در مجموع معرفی سخت‌افزار این کنسول با ریتم خوبی پیش رفت. اما برخی سیاست‌ها احتمالا آینده گیمینگ را تغییر می‌دهند.
Nintendo Switch 2، همراه با چند بازی ترد پارتی قرار است در تاریخ ۵ ژوئن (۱۵ خرداد) امسال به‌صورت جهانی عرضه شود. بازی جدید Mario Kart World نیز از همان روز اول در دسترس خواهد بود.
خود کنسول قیمتی معادل ۴۴۹.۹۹ دلار دارد و اگر تأخیر در پیش‌فروش‌های اخیر در آمریکا را در نظر بگیریم، شاید افزایش قیمتی هم در راه باشد. اگر نسخه باندل Mario Kart World را بخرید، باید ۴۹۹.۹۹ دلار بپردازید؛ البته در این بسته، به‌جای نسخه فیزیکی، یک کد دیجیتالی قرار داده شده است.
البته چند نکته قابل توجه وجود دارد. در ژاپن، مدلی از کنسول به‌صورت منطقه‌ای با قیمت ۴۹,۹۸۰ ین به فروش می‌رسد (در مقابل نسخه چندزبانه با قیمت ۶۹,۹۸۰ ین). با توجه به احتمال کمبود و احتکار در زمان عرضه، این سیاست راهی مناسب برای جلوگیری از آن است و همچنین کمک می‌کند تا بازیکنان ژاپنی زیر فشار مالی نروند.
اگر این تأخیر منجر به افزایش قیمت نشود، ۴۹۹.۹۹ دلار شاید بهترین انتخاب ممکن باشد؛ البته اگر بخواهید برای چند سال آینده فقط Mario Kart بازی کنید. قیمت برخی بازی‌ها اعلام شده و به صراحت می‌توان گفت که شوکه کننده است.
Mario Kart World با قیمت ۷۹.۹۹ و Donkey Kong Bananza با قیمت ۶۹.۹۹ دلار عرضه خواهند شد. این در حالی است که قیمت نسخه‌های فیزیکی نیز ۱۰ دلار بیشتر خواهد بود. این باعث می‌شود نینتندو اولین ناشر در سرتاسر جهان باشد که بازی‌ای را با قیمت ۷۹.۹۹ دلار عرضه می‌کند. می‌توان در این مورد بحث‌های زیادی کرد، آن هم پیش از ورود به بحث تورم، قیمت‌های ثابت بازی‌ها طی سال‌های اخیر و مواردی از این قبیل . در هر صورت، Nintendo پس از عرضه بازی The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom که اولین عنوان ۷۰ دلاری این کمپانی بود، اعلام کرد قیمت‌گذاری را بسته به هر بازی، متفاوت انجام می‌دهد.
اما صبر کنید، ماجرا از این هم جالب‌تر و در عین حال عجیب‌تر می‌شود. فروشگاه والمارت نسخه Switch 2 بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild را ۶۹.۹۹ و Super Mario Party Jamboree همراه با Jamboree TV را با قیمت ۷۹.۹۹ دلار لیست کرده است. عناوین The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom ،Kirby and the Forgotten Land و Star Crossed World هم همگی ۷۹.۹۹ دلار قیمت دارند. شاید بگویید محتوا و ویژگی‌های جدید ارزش این قیمت را دارند، اما آیا واقعاً جهش ۲۰ دلاری قابل توجیه است؟
البته، اگر نسخه سوییچ یک بازی را دارید و می‌خواهید به نسخه سوییچ ۲ ارتقاء دهید، می‌توانید این کار را انجام دهید. هزینه آن در ژاپن بین ۱,۰۰۰ تا ۲,۰۰۰ ین خواهد بود و قیمت آمریکا هنوز اعلام نشده است. به‌صورت جایگزین، می‌توان با اشتراک سالانه Nintendo Switch Online + Expansion Pack به قیمت ۱۹.۹۹ دلار، بسته‌های ارتقاء The Legend of Zelda: Breath of the Wild و The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom را به صورت رایگان دریافت کرد. سایر بازی‌ها در این طرح گنجانده نشده‌اند، اما شاید در آینده اضافه شوند.
مسائل عجیب دیگری هم وجود دارد؛ از جمله محدود بودن بازی‌های GameCube در سرویس Nintendo Switch Online + Expansion Pack فقط روی سوییچ ۲، یا عرضه بازی خوش‌آمدگویی Nintendo (معادل Astro’s Playroom سونی) با قیمت ۱۰ دلار. اما موضوع گیج‌کننده و اساسی، استاندارد کلی قیمت‌گذاری است.
بله، تورم واقعیت دارد و قیمت بازی‌ها سال‌ها بدون تغییر باقی مانده بود، اما اعمال این افزایش قیمت‌ها بدون هیچ هشدار قبلی حرکتی جسورانه است. این تصمیم، شرکت نینتندو را در موقعیتی عجیب قرار می‌دهد. ناشران بزرگی مانند مایکروسافت، سونی، الکترونیک آرتس، اکتیویژن و… به خاطر قیمت ۶۹.۹۹ دلاری بازی‌هایشان مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، صرف نظر از ارزش ذاتی یا مدت زمان گیم‌پلی. به جز The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom که به‌خاطر محتوای فراوان و کیفیت بالایش توجیه داشت، Nintendo همیشه جایگزین معقولی ارائه می‌داد، حتی اگر فقط ۱۰ دلار ارزان‌تر بود.
با این مدل قیمت‌گذاری، Nintendo در را به روی کل صنعت باز کرده است. به یاد دارید که تحلیل‌گری مطرح کرده بود GTA 6 ممکن است ۸۰ یا حتی ۱۰۰ دلار قیمت داشته باشد و این باعث خواهد شد باقی صنعت نیز به تبع از آن قیمت‌ها را افزایش دهد؟ به نظر می‌رسد Nintendo زودتر از Rockstar و Take-Two این مسیر را آغاز کرده است.
شاید با خود بگویید، من ۸۰ دلار برای یک انحصاری Nintendo Switch 2 نمی‌پردازم، اما GTA 6 ارزشش را دارد. اما وقتی Switch 2، Mario Kart World و Donkey Kong Bananza مثل نقل و نبات فروش بروند، Nintendo پیام روشنی را برای همگان فرستاده است: «ناشران می‌توانند با خیال راحت قیمت‌ها را بالا ببرند و همچنان موفق باشند». اگر Nintendo با چنین پایگاه طرفداری بزرگی قادر به این کار است، چه کسی می‌تواند مانع Take-Two شود؟
GTA 6 ممکن است هنگام عرضه ۱۰۰ دلار قیمت داشته باشد و نسخه Deluxe نیز با یک سری مزایا، ۳۰ دلار گران‌تر عرضه شود. این احتمال وجود دارد نسخه‌ای مجزا از GTA Online 2 با قیمت ۷۰ دلار عرضه شود. یادتان نرود که ماجرا به این‌جا ختم نمی‌شود و پای پرداخت‌های درون برنامه‌ای هم در میان است.
اگرچه بسیاری از این موارد بعید به نظر می‌رسند، اما به‌وضوح وارد دوره‌ای شده‌ایم که ناشران می‌توانند هر قیمتی را که بخواهند برای بازی یا کنسول خود تعیین کرده و باز هم سود کنند.
در بلندمدت، موفقیت Nintendo Switch 2 و GTA 6 می‌تواند باعث رشد کل صنعت شود. با توجه به افت شدید فروش کنسول‌ها در سال‌های اخیر، افزایش درآمد دلاری می‌تواند کمک‌کننده باشد، به‌ویژه زمانی که نسخه‌های Switch 2 بازی‌های ترد پارتی با قیمت‌های بالاتری عرضه شوند.
در نهایت، این بازیکن است که باید هزینه را بپردازد و حتی اگر اعتقاد داشته باشید که این افزایش قیمت‌ها دیر یا زود باید رخ می‌داد، به یاد داشته باشید که ناشران هیچ‌وقت متوقف نمی‌شوند. آن‌ها مدام مرزها را جابه‌جا می‌کنند و می‌خواهند ببینند تا کجا می‌توانند از طرفداران وفادار خود پول بیشتری بگیرند.
باید یادتان باشد که چند سال پیش قیمت ۷۰ دلار برای بازی‌های PS5 و Xbox Series X چقدر عجیب به نظر می‌رسید؟ شاید فکر کنید قیمت‌گذاری Nintendo روی بقیه صنعت تأثیر نمی‌گذارد، اما همین‌که یکی از سازندگان اصلی کنسول‌ها قیمت جدید AAA را پذیرفت، بقیه هم سریع دنباله‌روی او شدند. ارزش محصول امری نسبی است، اما هنوز پنج سال نگذشته و ما باری دیگر در آستانه افزایش قیمت هستیم.
شرکت نینتندو همان کاری را می‌کند که همیشه در آن بهترین است: یعنی پیدا کردن راهی تازه برای دریافت پول بیشتر از شما. شاید همه این‌ها اهمیتی نداشته باشند وقتی Switch 2 رکوردهای فروش را بشکند، و ما به پرداخت ۸۰ دلار برای بازی‌های جدید عادت کنیم. شاید وقتی GTA 6 همین کار را انجام دهد، باز هم اهمیتی نداشته باشد. اما زمانی که این قیمت‌ها در طول یک سال آینده یا حتی کمتر رایج شوند، احتمالاً از خودمان خواهیم پرسید: مرز این زیاده‌روی دقیقاً کجاست؟
source