نقد انیمیشن The Bad Guys 2 | اکشن کارتونی برای همه

چه می‌شد اگر گروهی از حیوانات خلافکار، درست در لحظه‌ای که تصمیم گرفته‌اند دست از شر بردارند، درگیر بزرگ‌ترین سرقت تاریخ جهان شوند؟ «The Bad Guys 2» نه تنها یک انیمیشن مفرح و پرهیجان برای کودکان است، بلکه تیزهوشانه‌ترین و مرجع‌سازترین فیلم سرقتی سال برای بزرگسالان نیز به شمار می‌رود. این اثر، ادامه‌ای است درخشان که هوش و طنز را با اکشنی نفس‌گیر درمی‌آمیزد و اثبات می‌کند که گاهی بهترین درس اخلاق را می‌توان در دل یک ماجراجویی سراسر هرج و مرج آموخت. اگر می‌خواهید بدانید چگونه یک فیلم خانوادگی می‌تواند هم‌زمان «یازده یار اوشن» و «لونی تونز» باشد، این نقد را از دست ندهید.

به نظر می‌رسد یک روزی کسی در استودیوی دریم‌ورکس فکر کرده که بچه‌ها هم حق دارند یک فیلم سرقتی و اکشن واقعی برای خودشان داشته باشند. برای همین از «ایتان کوهن» (نویسنده فیلم‌های «Tropic Thunder» و «Men in Black 3») خواستند تا یک مجموعه کتاب کمیک استرالیایی درباره چند «آدم بد» را به فیلم تبدیل کند. این آدم‌بدها دزد بانک هستند و همیشه در حال فرارهای مهیج از دست پلیس‌اند. بنابراین نتیجه کار یک انیمیشن بامزه با سبک کارتونی و طنز هوشمندانه شد به نام The Bad Guys که بزرگترها هم از آن لذت می‌برند. فیلم اول شبیه یک نسخه پیشرفته از کارتون «Looney Tunes» بود یا بهتر است بگویم یک نسخه کودکانه از «Ocean’s Eleven» که حال و هوای فیلم‌های «Pulp Fiction» و «Mission: Impossible» را داشت. شخصیت‌های اصلی آن شبیه دزدان فیلم «Reservoir Dogs» تارانتینو بودند، با این تفاوت که آنها حیواناتی هستند که مثل آدم‌ها رفتار می‌کنند و مشکلات اخلاقی خودشان را دارند.

این حیوانات به ظاهر شرور فقط به این دلیل بدجنس شده‌اند که همه از آنها توقع بدجنسی دارند و نمی‌توانند از چیزی که هستند فرار کنند. اما دیگر از این که همه از آنها می‌ترسند خسته شده‌اند و می‌خواهند خوب باشند، هرچند در این کار خیلی مهارت ندارند: آقای گرگِ خوش‌تیپ و شرور با آن حس و حال جرج کلونی‌وارش، آقای مارِ بدبین و متخصص باز کردن قفل، آقای کوسه پُر التهاب و استاد تغییر چهره، آقای پیرانای حریص و سریع، و خانم عنکبوت هکر باحوصله. در فیلم اول این گروه وارد ماجرایی شدند که سرانجام متفاوتی برای آن‌ها ساخت. در پایان آن فیلم، این اشرار پس از تحمل مجازات، از زندان آزاد شدند و مانند بسیاری از دزدان معروف تاریخ، باید تصمیم می‌گرفتند که آیا واقعاً می‌خواهند آدم خوبی شوند یا نه.

اکنون فیلم جدید The Bad Guys 2 دقیقاً از همان نقطه ادامه پیدا می‌کند، اما برای این که بینندگان جدید را با شخصیت‌ها آشنا کند، اول یک صحنه از گذشته نشان می‌دهد. یک دزدی آثار هنری در قاهره که پنج سال پیش اتفاق افتاده، به یک نقطه عطف مهم در فیلمنامه پیچیده داستان تبدیل می‌شود و در همان اول فیلم به یک تعقیب‌وگریز سریع و دیوانه‌وار منجر می‌شود؛ جایی که ماشین‌های پلیس، آدم‌ها و کلی وسیله به هوا پرتاب شده و محکم به زمین می‌خورند؛ درست مثل قهرمانان داستان که در زمان حال با واقعیت زندگی روبرو هستند. در زندگی واقعی، آنها با مشکلات عادی دست و پنجه نرم می‌کنند و می‌فهمند که آدم خوب بودن خیلی سخت‌تر و در عین حال بامزه‌تر از دزدیدن بانک است.

اما چون در این زندگی جدید آقای گرگ (صدا: سم راکول) در مصاحبه کاری شکست می‌خورد، دوست صمیمی‌اش، فرماندار «دایان فاکسینگتون» (صدا: زازی بیتز) به او پیشنهاد می‌کند تا به رئیس جدید پلیس، «میستی لاگینز» (صدا: الکس بورستین) برای دستگیری دزدی معروف به شبح کمک کند. آقای گرگ متوجه می‌شود که این دزد، می‌تواند دوست قدیمی‌اش آقای مار (صدا: مارک مارون) باشد که دوست‌ جدیدش، یک پرنده مشکوک با صدای خسته و جذاب (صدا: ناتاشا لیون)، او را دوباره به دزدی تشویق کرده. اما با جلو رفتن قصه همه چیز دچار پیچ و تاب می‌شود.

در این بین چیزی که داستان را پیش می‌برد، ویژگی‌های انسانی شخصیت‌های حیوانی است: مشکلات گوارشی آقای پیرانا، حمله‌های عصبی آقای کوسه، و هوش زیاد آقای گرگ که همیشه ایده‌های خاصی دارد ولی هیچ‌وقت تا آخرش را فکر نمی‌کند و همیشه با این سؤال مواجه است که «حالا چه جوری از این وضعیت دربیایم؟». اما مثل هر فیلم سرقتی خوب، هنر فریب و گول‌زدن، اصل اساسی داستان است. باید بدانید «The Bad Guys 2» به تمام قول‌هایی که داده عمل می‌کند. یعنی اثری که چاشنی بلاک‌باستری خود را بیشتر کرده است.

علاوه بر این، نقش زنان در آن بسیار قوی و پررنگ است. حتی یک داستان عاشقانه فرعی هم در آن گنجانده شده. موسیقی عالی «دنیل پمبرتون» همانند قسمت اول، حس هیجان را بیشتر می‌کند. سخت است بگوییم بچه‌ها (آیا می‌توانند) پیام‌های عمیق و انتقادی پنهان در دیالوگ‌های فیلم را متوجه شوند یا نه. بعضی وقت‌ها به نظر می‌رسد نویسندگان و کارگردان «پیر پریفل» کمی فراموش می‌کنند که مخاطب اصلی آنها کیست. مخاطبانی که امیدواریم از اشاره ترسناک و بامزه به «هانیبال لکتر» که به پروفسور مارمالاد، خوکچه هندی شیطانی و محبوب قسمت اول، اجازه درخشش می‌دهد، نخندند! اما اوج جلوه‌های انیمیشنی فیلم، وقتی است که شخصیت‌های اصلی در حال سقوط آزاد از یک هلیکوپتر، سعی می‌کنند به یک موشک در حال پرواز به سمت فضا بپرند. صحنه‌ای که مستقیم از دل اکشن‌های تام کروز با چاشنی فرنچایز سریع و خشن بیرون آمده است.

در پایان فیلم نیز، یک «توفان طلای دیوانه‌کننده» رخ می‌دهد، یک «فاجعه ۲۴ عیاری» که بیشتر شبیه یک پایان‌بندی بزرگ و نهایی است تا یک پایان برای یک فیلم که دنباله داشته باشد. به نظر می‌رسد همه چیزِ این فیلم‌ها در این صحنه در فضا تمام شده و دیگر چیزی برای فیلم بعدی باقی نمانده. شاید همه این صحنه‌ها فقط برای این بوده که حواس ما را پرت کند و برای یک فیلم اسپین‌آف (فرعی) آماده کند؛ فیلمی که درست بعد از تیتراژ پایانى معرفی می‌شود.

اما اگر بخواهم ساده بگویم: باید گفت فیلم‌های انیمیشن همیشه جایگاه خاصی در سینما دارند و خواهند داشت و The Bad Guys 2 اثری است که می‌داند چگونه این جایگاه را گرامی بدارد و همزمان آن را گسترش دهد. پیر پریفل، کارگردان خوش‌فکر این اثر، به جای تکرار فرمول موفق قسمت اول، جسورانه مسیر فیلم‌های اکشن هالیوودی مانند Fast & Furious را در پیش گرفته و این جسارت او قابل تحسین است. همان‌طور که گفتم The Bad Guys در سال ۲۰۲۲ با ترکیب هوشمندانه‌ای از مایه‌های Ocean’s Eleven و انرژی کوئنتین تارانتینو، یکی از خوش‌ساخت‌ترین فیلم‌های خانوادگی این دهه بود. حالا در قسمت دوم، این اثر ثابت می‌کند که می‌تواند بزرگ‌تر، جاه‌طلبانه‌تر و باهوش‌تر باشد. آنچه The Bad Guys 2 را متمایز می‌کند، هوش درون فیلمنامه است؛ استفاده از یک مک‌گافین به نام «مک‌گافینیتا» نه تنها یک شوخی هوشمندانه است، بلکه نشان‌دهنده درک عمیق فیلمساز از زبان سینما است.

طنز فیلم به طرز چشمگیری رشد کرده و از شوخی‌های فیزیکی خالص گرفته تا ارجاعات سینمایی ظریف به آثاری مانند The Silence of the Lambs را شامل می‌شود، این فیلم برای همه سطوح سنی چیزی برای عرضه دارد. انیمیشن‌سازی DreamWorks همچنان در اوج خود قرار دارد و استفاده خلاقانه از فریم‌ریت، خطوط جنبشی پویا و ترکیب هوشمندانه تکنیک‌های دو بعدی و سه بعدی، بیننده را مجذوب خود می‌کند. البته مانند بسیاری از آثار خانوادگی، قابل پیش‌بینی بودن طرح داستانی همچنان نقطه ضعف اصلی اثر است، اما شاید این هزینه لازم برای دستیابی به مخاطبان گسترده باشد. The Bad Guys 2 در نهایت اثری است که هم کودکان را سرگرم می‌کند و هم بزرگسالان را به تأمل وامی‌دارد و در دنیای امروز سینما، این دستاورد کمیابی است.

در نهایت، «The Bad Guys 2» ادعای اثر هنری انقلابی را ندارد. اما یک فیلم شاد، خنده‌دار و خوش‌ساخت است که دقیقاً همان کاری را می‌کند که وعده می‌دهد: سرگرم کردن کل خانواده برای ۹۰ دقیقه؛ و بعضی وقت‌ها، همین کافی است.

نکات مثبت:

انیمیشن «The Bad Guys 2» با اکشن‌های خیره‌کننده و طراحی‌های کارتونی پویا، بیننده را از اولین دقیقه درگیر می‌کند. طنز هوشمندانه و ارجاعات سینمایی فراوان (از «یازده یار اوشن» تا «پالپ فیکشن») نه تنها برای کودکان، که برای بزرگسالان نیز جذاب و سرگرم‌کننده است. شخصیت‌پردازی عمیق و دوست‌داشتنی حیوانات شرور، به داستان جلوه‌ای انسانی می‌بخشد و تمایل آنان برای تغییر را باورپذیر می‌کند. موسیقی متن پرانرژی دانیل پمبرتون و صحنه‌های اکشن خلاقانه (به ویژه تعقیب‌وگریز پایانی در فضا) از دیگر نقاط قوت این انیمیشن هستند.

نکات منفی:

اگرچه فیلم برای مخاطب عام بسیار جذاب است، اما گاهی به نظر می‌رسد نویسندگان در تعادل بین طنز کودکانه و مفاهیم عمیق بزرگسالانه دچار تردید شده‌اند. برخی از جوک‌ها و ارجاعات (مثل نقل‌قول از «هانیبال لکتر») ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد، در حالی که پیچیدگی طرح داستان گاهی برای بزرگسالان نیز کمی آشفته و شتابزده به نظر می‌رسد. علاوه بر این، پایان به ظاهر نهایی و انفجاری فیلم، امکان ادامه منطقی برای دنباله‌های بعدی را به چالش می‌کشد.

امتیاز منتقد: ۸ از ۱۰